Georges Simenon: De 10 Beste Maigret-Boeken Van De Belgische Schrijver
Maigret et le Corps sans Tete | © Courtesy of Presses de la Cité
'Maigret et le Corps sans Tête' (Maigret and the Headless Corpse) - 1955
In het kanaal van Saint-Martin wordt het lichaam van een man uiteengereten. Dicht bij de scène ontmoet Maigret de zwijgzame eigenaar van een café, Aline Calas, en vraagt zich af of het lijk in het kanaal dat van haar man was. Zoals gewoonlijk zijn de instincten van Maigret correct. Hij moest het onderzoek verder uitvoeren, maar met de tijd in zijn handen omdat hij de zaak al heeft opgelost, begint Maigret te graven in het verleden van iedereen die bezorgd is. In tegenstelling tot de meeste detectivefilms waarin het vinden van de oplossing centraal staat in het verhaal, onderzoekt deze roman de verschillende motieven die kunnen leiden tot het plegen van een misdaad. Hier ligt een redenering van zelfhaat achter de acties waardoor je degenen die het dichtst bij je staan, kunt kwetsen en doden. Simenon probeert via Maigret wanhopig pogingen te doen om echte betekenissen en ambities te achterhalen, in de overtuiging dat begrip kan leiden tot vergeving en vergeving die de drang tot het plegen van een misdaad zal verminderen.
Maigret et le Corps sans Tete | © Courtesy of Presses de la Cité
Pietr de Letse | © Penguin Classics
'Les Scrupules de Maigret' (Maigret Has Scruples) - 1957
Xavier Marton, het hoofd van de speelgoedafdeling van de Grands Magasins du Louvre , brengt een bezoek aan inspecteur Maigret omdat hij zijn vrouw gelooft heeft de intenties om hem te vergiftigen. Een paar uur later is het de vrouw, Gisèle, die naar Maigret komt om haar standpunt te verduidelijken, omdat ze gelooft dat haar man last heeft van waanideeën. Maar dan ontdekt Maigret dat Xavier verliefd is op de zus van zijn vrouw, Jenny, die bij hen inwoont. Bij de thee dronk Xavier per ongeluk de beker die bedoeld was voor zijn vrouw en kostte hem zijn leven. Het verhaal van de roman onthult een vreemde relatie tussen de vrouw, de zuster en de echtgenoot en is een indringend verslag van een echtelijke huwelijksverering. Het bouwt voort op de mentale werelden en illusies van zowel man als vrouw die hebben geleid tot het punt van extreme vernietiging.
Pietr-le-Letton (Maigret and the Enigmatic Latvian) - 1930
Deze roman uit 1930 markeert het overgangspunt voor Simenon van het schrijven van populaire romans onder pseudoniemen tot een erkend schrijver worden. Zijn hoofduitgeverij Fayard was in eerste instantie onzeker over dit boek en betwijfelde of het voor het grote publiek aantrekkelijk zou zijn. Uiteindelijk slaagden ze erin een compromis te bereiken dat Simenon vereiste om meer van deze 'verschillende' romans te publiceren op het ritme van één per maand. In deze eerste 'Maigret'-roman vervolgt de detective zijn tegenstander, Pietr the Latvian, een slechterik die, na Interpol, verschillende keren werd gezien op een trein die van Gare du Nord naar Bremen reed. Bij de aankomst van de trein werd echter een lijk gevonden, vergelijkbaar met dat van Pietr, in de toiletten met een kogelgat in de borst. Maar een paar uur later werd een zeer stijlvolle Pietr met een pak gespot in het luxueuze hotel 'Majestic'. Deze roman laat je terugreizen naar het vooroorlogse Parijs en onthult de duisternis op een diepzinnige en verontrustende manier.
Maigret Se Défend | © Presses de la Cité
'Maigret Se Défend' (Maigret on the Defensive) - 1964
In Maigret Se Défend wordt inspecteur Maigret voor het eerst sinds het begin van zijn carrière beschuldigd. De aanklacht tegen hem betrof het compromitteren van een jong meisje door haar dronken in een bar te krijgen, haar terug te brengen naar zijn hotelkamer, haar uit te kleden, maar uiteindelijk niets te doen, of 'niet in staat' te zijn. Maigret wordt vervolgens geadviseerd om af te treden en het is verboden om interviews af te nemen. Begrijpend dat iemand hem wil pakken, besluit Maigret de zaak te aanvaarden om de wereld te bewijzen dat hij onschuldig is. De lezer ondersteunt Maigret tijdens zijn gevecht om erachter te komen wie de oorzaak kan zijn van zijn falen. Simenon slaagt er opnieuw in Maigret's emoties en denkprocessen met tact over te brengen. Zijn personage slaagt er in emotioneel af te zijn, maar tegelijkertijd ook cool te zijn, en de nauwkeurigheid en diepgang van de beschrijvingen van zowel plaatsen als mensen zijn eenvoudigweg fascinerend.
'Mon Ami Maigret' (Mijn vriend Maigret) - 1949
Samen met inspecteur Pyke, een detective van Scotland Yard die inspecteur Maigret had vergezeld om zijn methoden te bestuderen, reist Maigret naar de Midi, naar het eiland Porquerolles om de recente moord te onderzoeken van Marcellin, een man die beweerde zijn vriend te zijn. In feite was de man zelf een crimineel die verkering had met een prostituee die eerder bekend was bij Maigret. Maar
'Les Vacances de Maigret' (Maigret on Holiday) - 1947
Op vakantie in Les Sables-d'Olonne, wordt mevrouw Maigret ziek en moet ze naar het ziekenhuis. Intussen bezoekt inspecteur Maigret cafés, kijkt hij naar bridge-spellen en brengt hij regelmatig bezoeken aan zijn vrouw. Maar dan krijgt hij in het ziekenhuis een vreemde noot en ontdekt dat de patiënt in kwestie, die toevallig een jong meisje was dat hij had zien spelen met bridge, daar was gebracht na een 'ongeluk' en onlangs was overleden. We gaan dan op reis met Maigret om gerechtigheid te vinden voor het jonge slachtoffer. Het proza van Simen blijft soms precies en verrassend. Door het karakter van Maigret worden belangrijke thematieken van het leven, zoals zelfbewustzijn, en klassenspanningen zinvoller en duidelijker.
'Maigret à l'ecole' (Maigret gaat naar school) - 1953
Dichtbij de stad La Rochelle, in Saint-André-sur-Mer, een schoolmeester wordt beschuldigd van het neerschieten van de ex-postuniversiteit terwijl ze uit haar raam keek. Veel mensen hadden een hekel aan haar in het dorp, maar de schoolmeester werd als de hoofdverdachte beschouwd. Hij beweert onschuldig te zijn en Maigret gaat erop uit om de misdaad verder te onderzoeken. In deze roman is het, zoals altijd, het personage van inspecteur Maigret die het boek maakt, en niet de misdaad zelf. Simenon was een genie in het creëren van een veelzijdige man om te ontdekken bij elk nieuw boek van de collectie. Binnen de roman evolueert Maigret als een echte persoon en niet als een grappige karikatuur zoals het vaker het geval is met andere detectives in uitgebreide collecties.
La Patience de Maigret | © Le Livre de poche
'La Patience de Maigret' (Het geduld van Maigret) - 1965
Niet later dan tien dagen nadat een tandarts in de Rue des Acacias was gearresteerd, keerde inspecteur Maigret terug naar dezelfde plek om de moord op Palmari, een crimineel waarvan hij vermoedde dat hij het brein achter de overvallen op juwelen was gedurende de 20 jaar dat hij hem kende. Naarmate het onderzoek vordert, begeleidt Simenon de lezers door een aantal casuïstiek. Angst, wat resulteert in geweld en misdaden, is een centraal element in de roman. Maigret probeert deze angst te begrijpen die de hoofdverdachten op een niet-veroordelende en medelevende manier drijft, en daardoor motieven begrijpt. Maigret is sterk in het luisteren naar zijn intuïtie, opererend op een manier die maar heel weinig politieagent zou toegeven.
'Maigret a Montmartre' (Maigret in Montmartre) - 1951 Om 4 uur dwaalt een jonge vrouw rond in de geplaveide straten van Montmartre met een onvaste gang en het dragen van vlekkerige lippenstift kwamen aan op het politiebureau rue de la Rochefoucault, met de nadruk dat ze waardevolle informatie bezat. Een uur later ontkende ze alles. Twee wurggrepen en een lijk later, Maigret is diep in een onderwereld van erotiek en lust. Dit mysterieuze boek is niet gemarkeerd met bloed en lef maar met subtielheid, humor en zelfs joie de vivre. Simenon's roman is een psychologische roman waarin motivaties ten grondslag liggen aan de identiteit van het subject.
Maigret Hésite | © Presses de la Cité
'Maigret Hésite' (Maigret Hesitates) - 1968
Simenon slaagt er nauwkeurig in de familie van een van de advocaten te omschrijven en voegt tegelijkertijd Maigret toe aan de high society. De misdaad draait rond artikel 64 van het Franse wetboek van strafrecht, waarin staat dat "er geen misdaad of misdrijf is als de beschuldigde ten tijde van de daad in een toestand van dementie verkeerde, of als hij er door een onweerstaanbare drang naartoe werd gedreven." Het is een mooi verhaal van spanning, ook al wordt de misdadiger vrij snel duidelijk gemaakt.Simenon zelf is erg meelevend en gelooft dat er geen schuld is in het reageren op onze omgeving op manieren die we niet volledig kunnen beheersen. In deze roman onderzoekt Simenon ook hoe een hogere sociale status kan leiden tot de remming van menselijke gevoelens.
