A Slave To Beauty: Interview Met Kalligraaf Billy Ola Hutchinson
Wanneer hij wordt gevraagd om zijn artistieke identiteit te beschrijven, herkent meneer Billy zichzelf in de allereerste plaats als "een slaaf van schoonheid." De professionele kalligraaf begon de kunst van het vormgeven van letters en de vorming als kind te onderzoeken met zijn moeder, die hij zich herinnert had mooie afdrukken en cursieve handschrift. Bij het betreden van het derde leerjaar kreeg Dhr. Billy de gelegenheid om kalligrafie als keuzevak te nemen en herinnert hij zich: "Ik wilde de kalligrafieles zo graag dat ik me niet herinner wat mijn tweede en derde keuzes waren." Dit zou echter de omvang zijn van zijn formele instructie, aangezien hij zijn reis in "hand-lettering" grotendeels door zelf-geleide studie zou voortzetten
M.. Billy laat zien hoe woorden worden uitgelijnd met behulp van een lichtbak | © Megan Cosgrove
Vandaag geeft Mr. Billy niet langer alleen zichzelf; als workshopleider bij het Centrum, organiseert hij nu een aantal zeer populaire introductieworkshops, waarvan sommige wachtlijsten van maximaal 80 personen hadden.
Hoewel de vraag naar zijn cursus een welkome verrassing was, zegt hij dat het was- en blijft toch een verrassing. Zijn workshops hebben iedereen van middelbare scholieren, senioren tot grafische kunstenaars en 'een paar bruiden tot doe-het-zelvers' aangetrokken.
Klassen zijn meestal beperkt tot elf studenten per sessie | © Megan Cosgrove
Hier zijn enkele van onze favoriete momenten uit ons interview met Mr. Billy:
Studenten oefenen letterformaties | © Megan Cosgrove
Hoe onderscheid je "handschrift" en kalligrafie?
Ik noem het handschrift om te proberen de verwachtingen van mensen te beheren, om de stressniveaus enigszins te verlagen. "Handschrift" lijkt iets toegankelijker, minder afschrikwekkend, en ik denk dat dat belangrijk is, want als je allemaal gestrest bent, is het moeilijker om de slag uit te voeren.
Een voorbeeldstuk uit de werkplaats van Mr. Billy | © Megan Cosgrove
Heeft u een kenmerkende bloei?
Nou, voor mijn handschrift voor mijn klanten is het als een kruising tussen een Spenceriaans schrift, koperplaat en wat ik uit de gootsteen heb geplukt. Veel verschillende invloeden, meestal, zoals de achterkant van
carte de visites
, oude advertenties, 18de-eeuwse boekplaten. Dus als ik een bepaalde brief van een ongewoon alfabet zie die ik leuk vind, zal ik een paar uur proberen om het zo goed als ik kan te repliceren. Ik vermoed dat mijn handtekening meer een combinatie is. Ik doe geen eenvoudige koperplaat of Spencerian.
Hoofdstudio in het San Francisco Centre for the Book | © Megan Cosgrove Wat is uw ideale creatieve omgeving? Welnu, soms is er geen ideale situatie. Ik moet proberen het zo goed mogelijk te maken. Ik kan niet altijd aan een bureau werken, omdat je weet dat ik in San Francisco woon. Maar opgroeien en deel Polynesisch zijn, hebben we veel dingen op de vloer gedaan, dus dat ben ik gewend. Ik heb thuis een cementvloer, een tapijt, met mijn lichtbak en ik werk daar gewoon. Het is niet erg westers - het benadrukt niet echt de "juiste" houding, maar dat is waar ik soms mee moet werken. Vanwege mijn Polynesische achtergrond, denk ik dat ik wat meer flexibiliteit heb in de manier waarop ik de dingen benader. Het is niet zo rigide. Bij de hand houd ik echter van wat water, een pot thee en, afhankelijk van mijn humeur, een glas whisky. En misschien een kleine snack. En op de achtergrond zal ik iets spelen, van de oude jaren 80, de nieuwe golf, de punkrock tot de Japanse klassieker tot Raga, de Russische gezangen. "
Verschillende stukken uit de tentoonstelling "Be Enveloped!" Van het Centrum | © Megan Cosgrove
Wat is volgens u een van de belangrijkste afhaalrestaurants uit uw werkplaats?
Voltooi in alle opzichten perfectie, maar laat u niet vasthouden aan het feit dat u niet perfect uit de poort bent. Weet je, computers zijn perfect, maar soms is het leuk om te zien dat de hand een rol heeft gespeeld bij het maken van iets moois. En nu denk ik dat we in een stuk meer verlangen naar die voetafdruk van de ziel. Dit zijn dus mijn doelen: één, mensen verloofd krijgen; en twee, geef ze een springplank om in meer verkenningen te duiken.
By Megan Cosgrove
Als ze geen Koreaans eten inademt, kan de Singaporese moeder doodling vinden, ronddwalen op de lokale boerenmarkten of genieten van een goede zonsondergang. Notebook en flip-flops in de hand, ze is opgewonden om de Bay Area en haar schatten in de zomer te verkennen met het team van The Culture Trip.
