10 Gedichten Die Nyc Vangen In De Jaren Zestig

De jaren zestig waren het decennium van de revolutie. Politieke bewegingen zoals de Civil Rights Movement, Gay Liberation Movement en de New Left Movement waren de zaden die Amerikanen ertoe brachten te vechten voor verandering en voor mensen om wijd open te denken. In deze bewegingen waren er meerdere mediums waarmee je je mening over de wereld kon uiten, zoals muziek, kunst en schrijven. Hier zijn tien gedichten die perfect New York vangen in deze periode.

'Comes the Colored Hour' (1961)

Geschreven door Harlem Renaissance-dichter Langston Hughes, vraagt ​​dit gedicht zich af hoe de wereld anders zou zijn als de rollen waren omgekeerd en als Afrikaans-Amerikaanse mensen het meerderheidsras waren. Hughes sprak over Martin Luther King Jr als gouverneur en rijke zwarte families met witte mammies. Dit gedicht drukt het belang van cultuur en behandeling van anderen uit.

Langston Hughes | © pingnews.com/Flickr

'7th Game: 1960s Series '(1960)

Het meest bekende Amerikaanse tijdverdrijf is honkbal. Dit gedicht is geschreven door Paul Blackburn en vertelt over de New York Yankees die streden tegen de Pittsburgh Pirates tijdens de zevende wedstrijd van de 1960 World Series. De NY Yankees deden het geweldig tijdens het honkbalseizoen, waardoor ze de concurrentie achter zich lieten. Echter, de Pittsburgh Pirates won de zevende game met een thuis-run.

Da'Cheap Seats | © Cliff Cooper / Flickr

'Dedication' (1961)

Robert Frost was de eerste dichter die las tijdens een presidentiële inauguratie in 1961. Toen hij werd uitgenodigd door president John F. Kennedy om een ​​nieuw gedicht te reciteren of 'The Fit Outright, 'de uitnodiging was een persoonlijk gebaar omdat de dichter verantwoordelijk was voor de energie en het snelle tempo van zijn campagne. Toen de inwijdingsdag naderde, schreef Frost een nieuw gedicht, maar de inkt op de kopie die hij had meegebracht, was onherkenbaar, dus bleef hij bij het reciteren wat Kennedy had gevraagd omdat hij het al had onthouden. Echter, voor vertrek gaf hij de Kennedys een manuscriptkopie die ze enorm waardeerden.

Robert Frost | © Vakgroep Landbouw / Flickr

'A Poem for Black Hearts' (1967)

Amiri Baraka, geboren als Everett LeRoi Jones, was de oprichter van de Black Arts Movement en schreef veel gedichten die waren gevuld met expliciete sociale kritiek. Een gedicht voor Black Hearts is een ode aan mensenrechtenleider Malcolm X. Baraka prijst Malcolm X voor zijn toespraken en het vermogen om Afro-Amerikanen te motiveren en hen te helpen beseffen dat ze veel meer waard zijn dan de samenleving en de regering hen ertoe heeft gebracht te geloven . Zijn gebruik van expliciete taal in regels zoals 'laat niets in ons rusten totdat we onszelf wreken voor zijn dood, domme dieren die hem hebben gedood, laten we nooit een zuivere adem ademen totdat we falen', kan vergeleken worden met de korreligheid die veel mensen hebben. wordt gezien als de sleutel tot de filosofie van Malcolm X. Amiri Baraka | © David Sasaki / Flickr

'Homecoming' (1969)

Sonia Sanchez, samen met vele andere mensen op deze lijst, was significant van invloed op de besproken bewegingen. Ze is geboren in Birmingham, maar toen ze negen was, verhuisde haar vader haar, haar zus en zijn derde vrouw naar Harlem, waar ze het grootste deel van haar leven doorbracht. Ze studeerde aan de universiteit en na het behalen van haar bachelordiploma ging ze naar haar geboorteplaats. In haar gedicht bespreekt ze wat ze daar heeft gezien en legt ze uit hoe kranten de realiteit van een situatie niet altijd volledig vastleggen.

Sonia Sanchez | © Houari B./Flickr

'Fan Notes '(1964)

Barbara Guest groeide roem in de late jaren 1950 toen ze een deel werd van de beroemde groep dichters en kunstenaars in de New York School. De kunstenaars in de groep waren dichters Frank O'Hara, John Ashbury en anderen. Hun benadering van poëzie werd beïnvloed door avant-garde kunst, surrealisme en abstract expressionisme. 'Fangedichten' bevat veel interessante metaforen. Bijvoorbeeld: 'Windows, Melissa, ze bevatten wat het beste is, het glas dat je arm in het kristal heeft gerangschikt door het draaiende oog.'

'Failures in Infinitives' (1968)

Een ander lid van de New York School was Bernadette Mayer. De Brooklynite staat bekend om haar gebruik van botte taal en manieren om poëtische vormen uit te dagen. In 'Failures in Infinitives' overdenkt Mayer waarom ze er niet in slaagt om alledaagse activiteiten uit te voeren zoals dingen vinden en genoeg geld verdienen, en ze laat zien hoe elke mislukking een andere mislukking veroorzaakt. Dan denkt ze na over waarom ze de mislukkingen van haar familie vergat. Ze blijft uitleggen dat er voor alles een oorzaak en gevolg is.

'Song' (1960)

Naast dichter te zijn, was Frank O'Hara curator bij het Museum of Modern Art (MoMA), dat zijn aanwezigheid prominent aanwezig in de kunstindustrie. Zijn werk lijkt op een gesprek tussen twee mensen voor sommigen met zijn komische taal en vrije stroomstructuur. In dit gedicht drukt hij nauwgezette, liefdevolle gedachten uit, evenals een lichte ergernis dat zijn taxi nog steeds geen centimeter heeft bewogen tijdens het verkeer.

Frank O'Hara | © Renaud Camus / Flickr

'Nikki-Rosa' (1968)

Nikki Giovanni speelde een belangrijke rol in de Black Arts Movement. Haar vroege werk kan worden omschreven als onapologetisch politiek en sociaal bewust. Het gedicht 'Nikki-Rosa' bespreekt herinneringen aan de kindertijd en de ontberingen die zich voordoen als een kind in een arme buurt. Ze besluit het gedicht met het gezegde 'zwarte liefde is zwarte rijkdom' en hoewel ze dat niet begreep, bleef ze tevreden.

Nikki Giovanni | © Tulane Public Relations / Flickr

'The Executive's Death' (1967)

Robert Bly stond onder meer op deze lijst en maakte deel uit van de New York School-groep. Dit gedicht gaat over de drukte van de New Yorkse industrie. Het ademt de snelle omgeving van Manhattan en bevat termen als 'sprinkhanen' en 'kraanbehandelingsmachines'. Terwijl we door het gedicht gaan, sterven de kraanhandler, de taxichauffeur en de uitvoerende. Het bedrijf blijft echter draaien.

Robert Bly | © Nic McPhee / Flickr