Een Beknopte Geschiedenis Van De Maori Hangi
Geschiedenis van de Hangi
Een Hangi wordt gemaakt door een grote kuil te graven, een vuur aan te steken, wat stenen te leggen (die warmte vasthouden als het vuur dooft ), en vervolgens het voedsel erop te plaatsen om gedurende ongeveer drie uur te worden gestoomd. Gebladerte, gevolgd door aarde, werd ook op het voedsel geplaatst om de stoom binnen te houden. Op plaatsen met aanhoudende geothermische activiteit, zoals Rotorua, gebruikten vroege Maori's de natuurlijke warme zwembaden om hun maaltijden te maken.
Hangi | © Sarah Stewart / Flickr
De oorsprong van deze kookmethode kan al in de vroege Maori-nederzetting worden achterhaald. De inheemse bevolking van Nieuw-Zeeland wordt verondersteld te zijn geprezen uit een klein eiland in Centraal-Oost-Polynesië. Alvorens aan hun reis op de Stille Oceaan te beginnen, identificeerden vroege kolonisten wortelgewassen en zetmeelrijke vruchten als "kai", of de basis van een maaltijd - en het woord wordt nu in moderne taal gebruikt om voedsel in het algemeen te betekenen. Bij deze "kai" hoorde meestal vis of schaaldieren, maar ook bananen, appels en een zetmeelachtige pudding. Bij speciale gelegenheden werden grotere dieren zoals schildpadden en varkens gekookt in de Hangi.
De methode heerste toen Maori Nieuw-Zeeland hun thuis maakte, hoewel archeologen hebben ontdekt dat de nieuwere aardeovens veel groter waren dan hun vroege tegenhangers - voornamelijk als gevolg van het feit dat voedselopties veel diverser waren. Moa en zeehonden werden onderdeel van het aanbod, en kleinere ovens werden apart opgegraven om andere nietjes zoals vis en kumara (zoete aardappel) te koken. Toen de aantallen moa en zeehonden begonnen af te nemen, begon Maori hun gerechten te diversifiëren met pompoen, schapenvlees, varkensvlees, kip, kool en welke boomwortels en groenten ze dan ook konden vinden.
Hangi Ingredients | © Sarah M Stewart / Wikimedia Commons
Belang in de Maori-cultuur
De effectiviteit en het gemak van de Hangi maakten het tot een populaire keuze voor grotere familiefeesten en traditionele feesten. Maori zijn van nature spirituele mensen, en hun kookmethode die de voorkeur heeft, weerspiegelt dit. Elk item dat werd gejaagd of verzameld, werd beschouwd als een geschenk van Tangaroa (de God van de zee) en Tane Mahuta (de God van het woud). Als zodanig namen ze alleen maar genoeg voedsel mee van het land en de zee, waarbij ze altijd zorgden voor een dankgebed na het ophalen.
Maori Settlement Diorama in het Canterbury Museum | © Szlias / Wikimedia Commons
Nadat de Hangi was gelegd en het koken begon, mag niemand erop lopen - anders zou Maori geloven dat het eten verwend en oneetbaar zou worden. Bovendien werd een Hangi die niet goed gekookt was een schande voor de gemeenschap. Zelfs tot op de dag van vandaag geloven veel Maori's nog steeds dat een slecht voorbereide Hangi aangeeft dat er een ramp zal plaatsvinden.
Hangi at Whakarewarewa, Rotorua, New Zealand | © Andy king50 / Wikimedia Commons
De Hangi in de huidige tijd
Europese nederzetting bracht een nog grotere selectie voedsel voor de Maori om in hun pitovens te koken. Met nieuw voedsel kwamen ook nieuwe kookmethodes. Uiteindelijk begonnen de Maori kampeerovens te gebruiken naast hun gebruikelijke Hangi, omdat ze veel beter geschikt waren voor het bereiden van kleinere maaltijden. De beweging heeft feitelijk de manier beïnvloed waarop de Hangi vandaag wordt bekeken: als een methode die meer geschikt is voor grotere bijeenkomsten en speciale gelegenheden.
Een hedendaagse Hangi gebruikt de typische ingrediënten die je zou vinden in een geroosterde maaltijd uit Nieuw-Zeeland: varkensvlees, schapenvlees, kip, Kumara, aardappel, pompoen, erwten en wortels. Naast het feit dat ze gereserveerd zijn voor speciale bijeenkomsten, is de kookmethode van Hangi ook bewaard gebleven in Maori-gemeenschappen die culturele ontmoetingen organiseren voor de bezoekers van het land.
Voorbereiding van een moderne hāngi voor toeristen in Mitai, Rotorua | © Einalem / Wikimedia Commons
