10 Must-See Kunstwerken In Het Centre Pompidou

Auteur: Tyrone Norton | Laatst Bijgewerkt: Januari 2024

Het Centre Pompidou - ontworpen Renzo Piano in 1977 - misschien een onconventionele uitstraling hebben voor een kunstmuseum, maar je zult enkele van de grootste meesterwerken van de vorige eeuw tegenkomen. Hier zijn tien kunstwerken uit de collectie die de manier waarop je moderne kunst ziet misschien kunnen veranderen.

Yves Klein, Blue Monochrome (IKB 3), 1960

Volgens kunstenaar Yves Klein is het doel van kunst is om schoonheid waar dan ook te vangen en te onthullen aan de wereld. Klein staat bekend om zijn betrokkenheid bij de nouveau réalisme (nieuw realisme) kunstbeweging van de jaren 1960, maar hij had ook een enorme invloed op het minimalisme en de popart. Hier zie je een grote versie van zijn beroemde IKB (International Klein Blue). Klein ontwikkelde 200 IKB-stukken, meestal in 1960. Klein schilderde deze blauwe monochrome omdat deze kleur voor de kunstenaar vol van gevoeligheid is en ons herinnert aan alles wat abstract van aard is: de zee, de lucht. Je zult verdwalen in zijn schoonheid.

Blue Klein / Wikicommings

Marcel Duchamp, Fountain , 1917

Wellicht het beroemdste urinoir uit de geschiedenis, dit stuk van de Franse kunstenaar Marcel Duchamp wordt door veel kunsthistorici en critici gezien als een mijlpaal in de kunst van de 20ste eeuw en de geboorte van kant-en-klare kunst. Duchamp diende dit stuk oorspronkelijk in bij de Tentoonstelling van de Vereniging van onafhankelijke kunstenaars in 1917, maar het werd prompt afgewezen. In antwoord op deze afwijzing bracht Duchamp het stuk naar de studio van de Amerikaanse fotograaf en kunstpromotor Alfred Stieglitz, waar Stieglitz foto's van het stuk liet zien en nam.

Fountain / © GNU / Wikicommons

Sophie Calle, Hotel , 1981-1983

Gebaseerd op autobiografische verhalen, associeert het werk van Calle woorden en foto's. De kunstenaar heeft in Hotel een vraag gesteld en laat zien hoe de mensen die een hotelkamer huren de kamer leeg achterlaten als ze er niet in zijn. Door de rol van een huishoudster aan te nemen, onderzocht Sophie Calle gedurende drie weken de sporen van slaap en onbekenden intimiteit in een geheime overtreding.

Otto Dix, Bildnis Der Journalistin Sylvia Von Harden , 1926

Dit schilderij van Dix, is representatief voor de Neue Sachlichkeit (Nieuwe objectiviteit) wave. Dit was een Duitse kunstbeweging die rond 1920 verscheen en verwijst naar de Duitse meesters uit de 16e eeuw, zoals Holbein of Cranach. Het bracht terug naar het gebruik van oudere technieken, zoals tempera op hout, en bij de keuze van het onderwerp.

Louise Bourgeois, Precious Liquids , 1992

Precious Liquids is een gesloten ruimte die we fysiek kunnen oversteken. Binnen vind je een bed gemaakt van staal, met een kleine vijver met water, veel glazen voorwerpen, een mannenjas en een geborduurde jurk. Dit kunstwerk, door Louise Bourgeois, is gevuld met emotie die moet worden opgevat als een plaats voor contemplatie of opsluiting.

Edele vloeistoffen / © cea / Flickr

Andy Warhol, Zelfportret in slepen , 1986

Zelfportretten in Drag is eigenlijk een serie waarin Warhol put uit de aanbidding van het Amerikaanse sterrenstelsel uit de jaren tachtig. Gemaakt op het principe van de serie, net als de portretten van beroemdheden, laten deze polaroids de eigenlijke kenmerken van de kunstenaar verdwijnen onder tonnen make-up. Het doel van dit kunstwerk is om het performatieve karakter van identiteit te onderstrepen.

Mark Rothko, Untitled (Black, Red Over Black On Red) , 1964

Voor Untitled startte Mark Rothko vanuit een monochrome basis en verzadigde hij het canvas tot het punt waarop het zijn materiële aard verliest. Wat Rothko 'de grondkleur' noemde, wat we zien als de levendige, imposante achtergrond, komt volgens de kunstenaar naar voren als 'de eenvoudige uitdrukking van een complexe gedachte'. Mark Rothko, een icoon van de abstracte expressionistische beweging, verkend doorheen zijn kunstwerken, de juxtapositie van materiaal, licht en kleur.

Mark Rothko / © Esther Westerveld / Flickr

Thomas Hirschhorn, Uitgroei , 2005

Thomas Hirschhorn bouwt met gerecyclede materialen, voorstander van een DIY-esthetiek, faciliteiten die zijn gevoed met sociale en politieke kwesties. De inhoud van zijn werk is zowel emotioneel als kritisch. Uitgroei maakt deel uit van een reeks installaties die vervuiling in overeenstemming brengen met de uitgroei van globes op de planken.

Man Ray, Danger / Dancer , 1917-1920

Dit kunstwerk van Man Ray werd op 14 april 2003 verkocht aan het Centre Pompidou voor de kleine vergoeding van 1 400 000 euro. Het kunstwerk is een zeefdruk en vertegenwoordigt versnellingen die zijn geïnspireerd door de bewegingen van een Spaanse danser die de kunstenaar op een musical zag. 'De titel maakte deel uit van de compositie, we lezen ofwel een danser of een gevaar', zei Man Ray in Zelfportret .

Jackson Pollock, Nummer 26 A, Zwart en Wit , 1948

Wat wordt aangeduid als 'drip painting', is de beweging van de schilder die resulteert in het gooien en morsen van verf met behulp van een houten stok of een penseel. Jackson Pollock legde uit: 'Op de vloer voel ik me meer op mijn gemak. Ik voel me dichterbij, meer deel van het schilderij, omdat ik er op deze manier omheen kan lopen, van de vier kanten kan werken en letterlijk in het schilderij kan zijn, vergelijkbaar met de Indiase zandschilders van het Westen. '

Centre Pompidou, Place Georges-Pompidou, 75004 Parijs

Auteur: Tyrone Norton

Tyrone Norton is een 34-jarige journalist. Ongeneeslijke webninja. Eten goeroe. Algemene introvert. Avid probleemoplosser. Hipster-vriendelijke organizer. Analist.