10 Films Die Het Moderne Iran Verklaren
Over Elly (2009)
Oppervlakkig gezien is Asghar Farhadi's About Elly een psychologisch drama dat de dynamiek van verschillende universiteitsvrienden die naar de Kaspische Zee reizen voor een driedaagse vakantie. Op een dieper niveau is het een complex onderzoek van het leven in de Iraanse middenklasse. Het stelt provocerende vragen over groepsinteracties, morele keuzes en vooral de cultuur van geheimzinnigheid en oneerlijkheid veroorzaakt door een nauw verwonde en nauw gecontroleerde samenleving.
Bashu, the Little Stranger (1989)
Bahram Beyzaie is bekend voor het aangaan van en het ondermijnen van de traditionele Perzische kunst en cultuur om het huidige sociaal-politieke landschap van Iran ter discussie te stellen. Misschien wijkt zijn beroemdste film, Bashu, de Kleine Vreemdeling, af van dit systeem van omkering naar het verleden, maar handhaaft Beyzaie's praktijk van het fel confronteren van hedendaagse sociale kwesties. Het vertelt het verhaal van een jonge jongen die, tijdens de oorlog tussen Iran en Irak, langzaam zijn plaats begon te vinden in een gezin dat hem als een van zijn eigen familie aanvaardde.
Children of Heaven (1997)
Majid Majidi's Children of Heaven was de eerste Iraanse film die werd genomineerd voor de Oscar voor beste buitenlandse film. Het vertelt het verhaal van de kleine Ali, die de schoenen van zijn zus Zahra verliest. Wetende dat hun familie arm is, proberen de broers en zussen het verlies van de schoenen te verbergen totdat ze ze weer terug kunnen krijgen. Hun trucs omvatten het delen van de schoenen van Ali tussen klassen en het deelnemen aan een race voor een nieuw paar sneakers. Dit is een ontroerende en opbeurende film over mededogen en familiale banden.
Niemand weet het over Perzische katten (2009)
Bahman Ghobadi's Niemand weet het over Perzische katten is mede-geschreven door de journalist Roxana Saberi, die in 2009 werd beschuldigd van spionage en gevangen werd gehouden in Iran. Het gaat over twee jonge muzikanten die de wet overtreden door te proberen een ondergrondse rockband op te zetten in Teheran. De film is een opwindende aanval op de censuur van het regime door het regime, evenals een viering van een generatie jonge mensen die vastbesloten is om voor creatieve vrijheid te vechten.
Offside (2006)
Vrouwen zijn al lang verbannen van het bijwonen van voetbal wedstrijden in Iran. Jafar Panahi's Offside geeft de gebeurtenissen weer die zich ontvouwen wanneer een meisje zichzelf vermomt om deel te nemen aan een kwalificatiewedstrijd voor de Wereldbeker en eindigt in een wachtruimte met andere vrouwelijke fans. Hun passie voor voetbal staat in contrast met de desinteresse van hun bewakers in hun werk. De meeste van hen geven er niet om of de vrouwen de wedstrijd zien of niet. De film roept vragen op over de echte redenen voor onderdrukking van deze soort. Niet verwonderlijk, het werd in Iran verboden.
Santouri (2007)
Santouri toont treurig een getalenteerde muzikantenafdaling naar heroïneverslaving. Regisseur Dariush Mehrjui confronteert het geweld en de ellende van Ali's verslaving met flashbacks aan zijn eens zo gelukkige huwelijk en aanvankelijke invallers in het bespelen van zijn instrument (een soort hakkebord). "De santour spelen" is Iraanse slang voor het injecteren van heroïne.
'Santouri' | © Hedayat Film
A Separation (2011)
A Separation is een verwoestend drama over een getrouwd stel met een onmogelijk dilemma: of het nu naar het buitenland verhuist om hun dochter een goede opleiding te geven of om thuis te blijven zorg voor de zieke vader van de echtgenoot. Asghar Farhadi's film, een van de meest succesvolle ooit gemaakt in Iran, onderzoekt kwesties van religie, geslacht en klasse, en onthult de groeiende scheuren in een samenleving die de rijke mannelijke stem boven alle anderen waardeert. Het werd de eerste Iraanse film die de Oscar voor Beste Buitenlandse Film won en werd ook genomineerd voor de Best Original Scenario Oscar.
This Is not a Film (2011)
Lang beschouwd als een doorn in het oog van het autoritaire regime van Iran, Jafar Panahi - de regisseur van de veelgeprezen films als The White Balloon , The Mirror , Crimson Gold en Offside - werd gearresteerd en veroordeeld tot een gevangenisstraf van zes jaar gevangenisstraf in 2010. Hij werd ook 20 jaar lang verboden om films te maken. Zijn reactie was om zijn leven onder huisarrest te documenteren in This Is Not a Film , dat het land werd uitgewezen via een USB-stick begraven in een cake. Een uitdagende viering van zijn niet te stoppen creatieve drive, het werd vertoond op het Filmfestival van Cannes.
Waar is het huis van de vriend? (1987)
Een bedrieglijk eenvoudig verhaal over de zoektocht van een kleine jongen om het schrift van zijn vriend terug te sturen, Where Is the Friend's Home werd geregisseerd door Abbad Kiarostami. Het viert daden van alledaagse heroïek, de vriendelijkheid en onschuld van kinderen, en de gemeenschappelijke geest in plattelandsgebieden. Het werd meestal uitgevoerd door niet-professionals. De dood van Kiaroastami in 2016 was een groot verlies voor de Iraanse cinema.
'Where is the Friend's Home' | © Instituut voor de intellectuele ontwikkeling van kinderen en jongeren / The Kobal Collection
The White Balloon (1995)
Combineer de talenten van twee van Irans grootste hedendaagse filmmakers, Abbas Kiarostami en Jafar Panahi, The White Balloon toont de vertederende en komische pogingen van een klein meisje om een gloednieuwe goudvis te bemachtigen voor de viering van haar familie van Eid Nowrouz. Het verhaal wordt volledig verteld door de ogen van de jonge protagonist en onderzoekt haar ontwikkeling van de perceptie van de wereld als ze zich bezighoudt met verschillende ongelukken en ontmoetingen slangenbezweerders, winkeliers en anderen.
