Een Inleiding Tot 'Oriëntalistische' Kunst In 10 Beroemde Werken
Napoleon in het Pesthuis in Jaffa (1804) door Antoine Jean Gros
Terwijl sommigen dit zouden zeggen werk was een oriëntalistisch stuk, anderen zijn meer geneigd om te zeggen dat Gros een voorloper was van de stijl. Hoe dan ook, er zijn ondertonen van oriëntalistische kenmerken, waaronder de architectonische elementen, kleding en figuren. Een soort propaganda, Napoleon in het Pesthuis in Jaffa werd in opdracht van Napoleon zelf, die wilde dat Gros een scène verbeeldde toen Napoleon naar Jaffa ging om Franse soldaten te bezoeken die ziek waren van de pest, om de geruchten te stoppen die hij wilde executeer de soldaten. Het laat zelfs zien dat hij de pijn van één man aanraakt. Dit meesterwerk is te zien in het Louvre in Parijs.
Antoine-Jean Gros, Napoleon in het Pesthuis in Jaffa, 1804 | © Louvre Museum / WikiCommons
The Arab Tale Teller (1833) van Horace Vernet
Een andere artiest die bekendstaat om zijn interesse in de 'Orient' was Horace Vernet. Naast het schilderen van religieuze en literaire scènes, stond hij vooral bekend om zijn schilderijen van Noord-Afrika en het Midden-Oosten, die, net als het bovengenoemde werk, de nadruk legden op het Franse leger in al zijn macht. Zijn oriëntalistische schilderijen beelden echter ook scènes uit zoals die van The Arab Tale Teller, een landschap met een groep mannen in het wit gekleed en zittend onder een boom die acuut luistert naar de teller op de voorgrond. Dieren zijn te zien op de voorgrond en aan de rechterkant van het schilderij, samen met een vrouw die doet denken aan de Venus de Milo aan de linkerkant. Als je in Londen bent, zorg dan dat je deze in de Wallace-collectie ziet.
Horace Vernet, The Arab Tale Teller, 1833 | © Wallace Collection / WikiCommons
Vrouwen van Algiers in hun appartement (1834) door Eugène Delacroix
Eugène Delacroix schilderde twee werken met dezelfde naam; de Vrouwen van Algiers in hun Appartement van 1834 worden echter algemeen beschouwd als de eerste oriëntalistische schilderkunst van de kunstenaar en de beroemdste in zijn soort. Gelegen in het Louvre in Parijs, toont dit schilderij drie vrouwen gekleed in levendige, exotische kleding en een Afrikaanse vrouw die gekleed is in niet-luxueuze kleding, wijzend op haar rol als dienaar. Omringd door unieke items (op dat moment), waaronder een waterpijp en decoratieve stoffen, worden de drie vrouwen op de grond gewassen in een gouden tint. Als een schilderij van een harem kon Delacroix reizen naar 'exotische' plaatsen waar hij deze scène op doek kon vastleggen, met Europese opvattingen over het 'Oosten' - een plaats van erotiek.
Eugène Delacroix The Women in Algiers in hun Appartement 1834 | © Louvre Museum / WikiCommons
Scène in de joodse wijk van Constantijn (1851) door Théodore Chassériau
Tijdens zijn ontdekkingstocht door Algerije in 1846 kwam Théodore Chasséria een scene tegen van twee joodse vrouwen en een baby, die hij in een notitieblok schetste bij eenmaal zo dat hij het kon schilderen toen hij terugkeerde naar Europa. Scène in de Joodse wijk van Constantijn is een olieverf op doek dat neutraal van kleur is, met uitzondering van de levendigheid van de twee dameskleding - prachtig textiel in groen, blauw, roze, geel en oranje. Gedurende deze tijd genoten kunstenaars van het schilderen van Joodse vrouwen omdat ze, in tegenstelling tot hun moslims, geen sluiers droegen. Zie dit persoonlijk in het Met in New York City.
Théodore Chassériau, scène in de joodse wijk van Constantijn, 1851 | © Metropolitan Museum of Art / WikiCommons
Het vinden van de redder in de tempel (1860) door William Holman Hunt
Het waren niet alleen Franse kunstenaars die oriëntalistische schilderijen produceerden, Britse kunstenaars zoals John Frederick Lewis, Edward Lear en William Holman Hunt, onder anderen, waren ook geïnspireerd door het 'Oosten'. Als een van de grondleggers van de Pre-Raphaelitische Broederschap reisde Hunt door het Midden-Oosten, zodat hij het vinden van de Verlosser in de tempel met etnografische precisie kon schilderen, waarbij de mensen en cultuur correct werden weergegeven. Het levendige schilderij toont de lokale bevolking als modellen en toont een jonge Jezus die de tempel en rabbijnen bezoekt. Een groot succes, het schilderij van vandaag is in de permanente collectie van het Birmingham Museum & Art Gallery. William Holman Hunt, het vinden van de Verlosser in de tempel, 1860 | © Birmingham Museum and Art Gallery / WikiCommons
The Turkish Bath (1863) door Jean-Auguste-Dominique Ingres
Jean-Auguste-Dominique Ingres was een van die kunstenaars die nog nooit naar het oosten reisde en alleen zijn verbeelding gebruikte toen het creëren van zijn oriëntalistische werken zoals La Grande Odalisque van 1814 en het Turkse bad in 1863. Gelegen in het Louvre, is het Turkse bad een erotische en voyeuristische scène, genoteerd door het cirkelvormige formaat en de naakte harem die genieten van hun tijd in het bad. In een interieur in oosterse stijl omringen de vrouwen een zwembad en genieten van een verscheidenheid aan activiteiten, van praten met elkaar en ontspannen tot het spelen van muziek en zwemmen. Het lijdt geen twijfel dat dit een van zijn meest erotische kunstwerken is.
Jean-Auguste-Dominique, het Turkse bad, 1863 | © Louvre Museum / WikiCommons
Bashi-Bazouk (1868-69) door Jean-Léon Gérôme
Jean-Léon Gérôme reisde naar het Nabije Oosten - met name Egypte en Klein-Azië - in 1868 gedurende 12 weken, en terwijl hij het meest schilderde waarschijnlijk niet tijdens het reizen, hij zag zeker dingen en ontmoette mensen die hem en zijn werk inspireerden. Een dergelijk kunstwerk is getiteld Bashi-Bazouk, dat een man toont die soldaat was; hij was echter het type soldaat - een bashi-bazoek, wat 'gebroken hoofd' betekent - die niet werd betaald, maar de kost verdiende met plunderen. Uitgerust met prachtige roze-oranje zijde en een kleurrijk hoofddeksel, ziet hij er gedistingeerd uit; hij was echter een soldaat die erg werd gevreesd. Dit schilderij is persoonlijk te zien in het Met in New York City.
Jean-Léon Gérôme, Bashi-Bazouk, 1868-69 | © Metropolitan Museum of Art / WikiCommons
The Snake Charmer (1879) door Jean-Léon Gérôme
Terwijl Jean-Léon Gérôme wel reisde, creëerde hij ook kunstwerken zoals The Snake Charmer uit 1879, die hij volledig verzon in zijn artistieke geest - ook al ziet het er realistisch uit. Een naakte jonge jongen houdt een slang vast terwijl een man naast hem zijn fluit bespeelt en een groep mannen van verschillende leeftijden kijkt. De mannen dragen kleurrijke tulbanden en gewaden, en de kamer waarin het tafereel zich afspeelt, heeft prachtige Arabesque-tegels en een stenen vloer. Dit stuk is momenteel te zien in The Clark Art Institute in Williamstown, Massachusetts.
Jean-Léon Gérôme, The Snake Charmer, 1879 | © The Clark Art Institute / WikiCommons
The Bath (1880-85) door Jean-Léon Gérôme
De laatste van drie stukken Gérôme op onze lijst, The Bath is een uitstekend voorbeeld van de erotiek die vaak werd aangetroffen in oriëntalisten werken. Met een voyeuristische kwaliteit zien de kijkers een naakte, ravenharige vrouw met een porseleinen witte huid die wordt gewassen door haar Afrikaanse begeleider die gekleed is in groenblauw, geel en oranje weefsel dat langzaam langs haar borst glijdt en haar borsten onthult. Het bad waarin ze zich bevinden is prachtig, versierd met turquoise tegels met een paarse glans, waardoor ze een iriserende kwaliteit hebben. Dit prachtige kunstwerk is persoonlijk te zien bij het Legioen van Eer in San Francisco.
Jean-Léon Jérôme, The Bath, 1880-85 | © Legion of Honor / WikiCommons
L'Atelier de Poterie, Tanger door Jean Discart
Anders dan veel van de schilders op deze lijst, is er niet veel bekend over de Franse kunstenaar Jean Discart. We weten dat hij in 1856 in Modena, Italië, werd geboren en voor het eerst op de Parijse Salon in 1884 werd tentoongesteld. Gedurende zijn carrière richtte hij zich op het maken van oriëntalistische kunstwerken; inderdaad, hij volgde dit thema tot in de jaren 1920. Men gaat ervan uit dat hij er enkele heeft gereisd, vooral omdat veel van zijn schilderijen, zoals L'Atelier de Poterie, Tanger, het opschrift 'Tanger' hebben. In dit werk schildert Discart een andere kunstenaar, een aardewerkschilder die druk aan het werk is terwijl zijn andere prachtig beschilderde aardewerk hem omringt. Dit schilderij werd opgenomen in een veiling van Sotheby's in 2012.
Jean Discart, L'Atelier de Poterie, Tanger | © Jean Discart / WikiCommons
