Ontdek Brussel 'Plassen Standbeelden

Auteur: Faith Lynch | Laatst Bijgewerkt: Januari 2024

Eeuwen geleden, de mensen van Brussel omarmd een kleine, eigenzinnige standbeeld van een plassende jongen als hun symbool voor de wereld. Samen met het Atomium is Manneken Pis, met zijn washboard abs en cherub curls, het meest herkenbare herkenningspunt in de hoofdstad. Na eeuwen alleen kreeg hij eindelijk een gezelschap in de jaren 80 en 90 in de vorm van mede-plassen Jeanneke en plas hond Zinneke, verdere tokens van een gezond Belgisch gevoel van zelfspot.

Manneken Pis

Once face- geconfronteerd met Manneken Pis, 'Little Peeing Man' in het Engels of 'Petit Julien' onder zijn Franse naam, mensen zijn vaak getroffen door hoe klein de kerel is 'in het echte leven.' Achtenzestig centimeter brons dat op een klein waterbassin achter een stevige ijzeren poort staat, is niet precies wat je indrukwekkend zou noemen na het zien van vele close-ups van het wereldberoemde 'ketje'. Zijn grootte verklaart echter hoe veel jokers hem in de loop van de jaren hebben ontvoerd. In 1747 moest Lodewijk XV van Frankrijk zelfs een groep van zijn grenadiers terechtwijzen die het grappig vonden om het Manneken te stelen, maar onbedoeld bijna een rel uitlokte. Hij realiseerde zich de speciale plek die het dwaze standbeeld bezit in Brusselaars 'harten en geschiedenis (hij overleefde de 1695 bombardementen die een derde van de hoofdstad tot puin reduceerden), de Franse monarch stuurde het Manneken terug in een dure brokaat-en-gouden uitrusting - zijn tweede kostuum ooit - om het goed te maken.

Manneken Pis | © E.Danhier / met dank aan visitbrussels.be

Manneken Pis | © Emerson Pardo / Flickr

Manneken Pis | © Filip Malkovic / Flickr

De laatste ontvoering dateert uit 1965, waarop een replica werd gemaakt en op de fontein werd geplaatst. Toen het ontvoerde sculptuur een half jaar later werd afgebroken, werd het in zijn volle glorie hersteld en wordt het nog steeds bewaard in het Broodhuis, het Stedelijk Museum op de Grote Markt dat tevens dienst doet als de persoonlijke kleedkamer van Manneken. De traditie om de peuter in kostuums te verkleden voor speciale gelegenheden dateert uit minstens de 18e eeuw toen een rotatie van vier outfits per jaar gebruikelijk was. Inmiddels hebben zoveel organisaties en bevriende landen de stad een op maat gemaakt ensemble geschonken voor hun geliefde stenen jongetje, dat hij in meer dan 900 sets kleren zwemt, van Red Devil-supporter tot Uncle Sam tot diepzeeduiker tot zelfs een condoom dat bedoeld is om het bewustzijn te vergroten van soa's. Honderd Manneken-replica's pronken met stukken in de collectie van het Stadsmuseum.

Hoek van de Rue de l'Étuve en de Rue du Chêne, Brussel, België

Manneken Pis | © Maria Firsova / Flickr

Manneken Pis | © Arild Finne Nybø / Flickr

Jeanneke Pis

Anders dan haar broer die in 1618 of 1619 werd gemaakt en op zijn voetstuk werd gezet, bestaat Jeanneke Pis pas sinds 1987. Gelegen in een kleine geplaveide steeg aan de andere kant van de Grote Markt vormt zij de tegenhanger van Manneken van Brussel, zowel op plaats als geslacht. De legende gaat dat meneer Denis-Adrien Debouvrie, een inwoner van de wijk Ilot Sacré, wilde teruggeven aan zijn buurt, bij voorkeur 'iets folkloristisch'. Toen het idee hem trof en hij de mannelijke tegenhanger van Manneken ging tekenen, zei Demouvrie zogenaamd: 'Nu hebben we gelijkheid tussen mannen en vrouwen.' Jeanneke is iets moeilijker te vinden dan haar broer, die achter een rood hek in een rustige doodlopende weg hing zoals ze is, maar haar opsporen en een munt in de fontein gooien zou goed karma moeten opleveren : elke cent die in het bekken valt, gaat naar kankeronderzoek.

Impasse de la Fidélité, Brussel, België

Jeanneke Pis | © Niels Mickers / Flickr

Jeanneke Pis | © Antonio Zugaldia / Flickr

Zinneke

Het derde en jongste lid van de pijgende standbeeldfamilie in Brussel is er een die we vaker gewend zijn om zichzelf in het openbaar te ontlasten; het is de beste vriend van de man. Zinneke - soms ten onrechte Zinneke Pis genoemd - is het moeilijkst te vinden, en de kans is groot dat je op het eerste gezicht langs hem heen kijkt, in de overtuiging dat hij een echte hond is die zijn zaken doet tegen een kleine paal, zoals honden. Bij nadere inspectie laat dit specifieke hondje het echter niet stromen; in tegenstelling tot zijn eigenaren is hij geen fontein. Eenmaal ontdekt, wordt de minst bekende van de pissing sculpturen vaak de persoonlijke favoriet van zijn bezoekers, en hij is een geweldige manier om het karakter van de stad te leren kennen. Naast het feit dat de typisch Belgische humor van het maken van een pissende hond een belangrijke toeristische attractie is, verwijst zijn naam naar het smeltkettinglabel dat de metropool met trots draagt: 'Zinneke' is het woord dat wordt gebruikt voor een Brusselaar van gemengde oorsprong. Last but not least, de pup is vrij van omheiningen, waardoor hij het leukst is om foto's van te maken - vooral bij het kopiëren van zijn houding, zoals veel bezoekers doen.

Hoek van de Rue des Chartreux en de Rue du Vieux Marché, Brussel , België