Sumimasen: Behind Japan'S Apology Culture
Waarom verontschuldigen?
Het is in bijna elke cultuur wenselijk om beleefd te zijn, maar de Japanners staan bekend als bijzonder hoffelijk. Het psychologische fenomeen bekend als groepsdenken draagt hier verder aan bij. Dit betekent dat Japan in het algemeen een harmonieuze samenleving probeert te zijn en dat de meeste mensen proberen het voordeel van de groep te behalen, vooruitlopend op hun eigen persoonlijke verlangens. Met andere woorden, ze proberen te vermijden om gedoe te maken of anderen lastig te vallen, omdat ze zich ervan bewust zijn dat hun acties de omgeving omringen.
Veel van de Japanse excuses passen goed in deze manier van denken. Zeg bijvoorbeeld 'sorry voor het late antwoord', ook al is het maar een dag geleden dat je een e-mail hebt ontvangen of 'sorry dat ik je zo lang heb vastgehouden' na een korte chat. De spreker hoeft niet per se vergeving te zoeken, maar door zich te verontschuldigen worden ze nederig en beleefd - beide wenselijke eigenschappen, vooral voor de Japanners.
Excuses in het bedrijfsleven
Er is een toename geweest in de hoeveelheid openbare verontschuldigingen die door bedrijven in de afgelopen jaren. In het digitale tijdperk moeten bedrijven voorzichtiger dan ooit zijn over de informatie die ze aan het publiek bekendmaken. Terugkomend op de samurai-cultuur in Japan, zou je de daad van het naar voren komen van bedrijfsfouten kunnen vergelijken met een daad van eerbied (gezicht redden). Als de fouten die door de media worden onthuld eerst het bedrijf een schaduwrijke reputatie zouden geven, is verontschuldigen in het dagelijks leven van groot belang, maar het is van cruciaal belang dat je je in het bedrijfsleven verontschuldigt. Het is nodig om te beginnen met het opbouwen van vertrouwen en het opnieuw binden van de banden met klanten. Zelfs de overheid heeft openbare verontschuldigingen aangeboden aan zijn eigen mensen en aan anderen. In deze gevallen wordt de taal van de spreker zorgvuldig onderzocht. De voormalige premier Tomiichi Murayama maakte bijvoorbeeld heel wat ophef toen hij twintig jaar geleden koos om de term
owabi
in zijn verontschuldiging voor de Japanse kolonialistische activiteiten op te nemen. Dit is een van de meest formele manieren om zich te verontschuldigen, en het wordt niet lichtvaardig gebruikt. Japanse zakenlieden buigen | © Akuppa John Wigham / Flickr Manieren om zich te verontschuldigen
De sterk gestructureerde samenleving van Japan komt tot uiting in zijn taal. Er zijn verschillende voornaamwoorden en werkwoordsvormen afhankelijk van de relatie tussen de spreker en de luisteraar. Deze variëren van zeer vriendelijk (of ronduit onbeschoft, indien gebruikt met bepaalde mensen) tot diegenen die de uiterste vorm van respect uitdrukken. Het is dan ook geen wonder dat er ook meerdere manieren zijn om zich in het Japans te verontschuldigen. Van de formele,
moushiwake gozaimasen deshita
(het was niet te verontschuldigen), die je zou kunnen gebruiken als je slecht verknoeit op je werk, naar de casual, gomen ne onder vrienden, elke situatie vraagt om een ander niveau van formaliteit. Sumimasen heeft een dubbele plicht en wordt gebruikt in situaties waarin een Engels 'sorry' of 'excuseer mij' zou passen. Het betekent 'sorry dat ik overlast heb' en het komt veel vaker voor dan arigatou
(bedankt). Bijvoorbeeld, in plaats van dankbaar te zijn dat iemand de deur vasthield, zou je zeggen: sumimasen - betekent in dit geval 'sorry dat je die deur voor mij open hebt gehouden'. © Pexels Buigen en excuses Buigen is een teken van respect en komt veel voor in veel Oost-Aziatische culturen, waaronder Japan. Net als bij taal, zijn er verschillende gradaties van formaliteit als het gaat om buigen. Over het algemeen zal een boog bij een excuus langer duren en dieper zijn dan elke andere boog. Een boog van bedrijfsleiders met betrekking tot een schandaal zal een volle negentig graden zijn, en de laatste vijf seconden of meer. Marine en Japan Maritime Self-Defense Force buigen respectvol aan het einde van een softbalwedstrijd © Amerikaanse marine foto door Massacommunicatie Specialist Seaman Adam Bennett / WikiCommons
Extreme excuses