Vier Libanese Schrijvers Die U Moet Kennen

Het aantal Libanese schrijvers dat voorkomt in de Internationale Prijs voor Arabische fictie onthult de kracht van hedendaagse Libanese fictie. Deze hedendaagse schrijvers erven een rijke literaire geschiedenis in Libanon die de tumultueuze recente geschiedenis van het land logenstraft. Libanon heeft last van een complexe geschiedenis van politieke, etnische en religieuze verdeeldheid gekenmerkt door vijftien jaar bloederige burgeroorlog van 1975 tot 1990. De littekens van deze oorlog en het gebroken nationale gevoel dat het heeft voortgebracht, zorgen voor een dwingende nationale literatuur die vaak de verplaatsing van het individuele zelf en de versplintering van het geheugen onderzoekt. We kijken naar het rijke literaire erfgoed van Libanon en via vier van de meest succesvolle schrijvers.

Alexandre Najjar | © Thesupermat / WikiCommons

Alexandre Najjar

Naast schrijver is Najjar ook werkzaam geweest als literair criticus en jurist, wat ongetwijfeld van invloed is op de overwogen en aangrijpende stijl van zijn eigen schrijven. De auteur van ongeveer dertig romans, Nadjjar richt zich vaak zijn werk op zijn jeugdherinneringen van opgroeien tijdens de Libanese oorlog en het effect dat dit had op zijn karakter. Hij schildert behendig een beeld dat een humoristische persoonlijke stem vervlecht met de harde realiteit van het moderne Libanon. In romans als The School of War gebruikt Najjar verhalende elementen uit de Libanese folklore om commentaar te leveren op de universaliteit van oorlog en het lijden dat het veroorzaakt.

Kahil Gibran | © Funkmonk / WikiCommons

Khalil Gibran

De Libanees-Amerikaanse schrijver Gibran wordt geprezen om zijn werk als romanschrijver, filosoof, dichter en kunstenaar. Hij is het meest bekend vanwege het prozagedicht

The Prophet dat is vertaald in 40 talen, waardoor Gibran de derde best verkopende dichter aller tijden is, achter Shakespeare en Lao-Tzu. Vaak geïnterpreteerd als een verhaal van oosterse mystiek, kan het gedicht het best worden beschreven als een verzameling essays die profeet Al Mustafa volgen, terwijl hij een groep vreemdelingen herdenkt met zijn mijmeringen over onderwerpen die variëren van het huishoudelijke en wereldlijke (jeugd, eten en drinken, werk, kleding, enz.) tot aan de filosofische en metafysische (religie, schoonheid, dood, zelfkennis, enz.). De profeet kreeg een cultstatus in het Amerika van de jaren zestig. Amin Maalouf | © LPLT / WikiCommons

Amin Maalouf

Werkend als directeur van het blad Beiroet

An-Nahar tot 1975 toen de burgeroorlog hem dwong naar Parijs te verhuizen, wordt het geschrift van Maalouf zowel door de geschiedenis als door het trauma van zijn geboorteland, en de ervaring van ballingschap. Veel van zijn romans spelen zich af in historische perioden die van belang zijn voor het Midden-Oosten van vandaag. In Gardens of Light keert hij bijvoorbeeld terug naar Mesopotamië uit de derde eeuw en toont de vluchtigheid van het Midden-Oosten zoals het werd bestreden door Romeinen, Perzen, Christenen, Joden en Zoroastriërs; daarbij weerspiegelt hij de situatie van het moderne Libanon. The Guardian heeft het schrijven van Maalouf geprezen als 'een stem die Europa niet kan negeren'. Elias Khoury | © Suz / WikiCommons

Elias Khoury

Net als Najjir draait Khoury's werk (met name

White Masks dat in 1981 in het Engels is vertaald) over semi-autobiografische verhalen over opgroeien in het door oorlog verscheurde Beiroet. In tegenstelling tot de nostalgische en ontroerende memoires van Najiir is de stijl van Khoury echter visceraal en journalistiek; hij schrijft over de letterlijke impact van de oorlog en het effect dat dit had op de inwoners van Beiroet en hun gemoedstoestand. Behorend tot de Fatah-factie en zelf een militant op een gegeven moment, classificeert hij ironisch zijn beweging van geweld en in de literatuur een 'verschuiving van allianties' die lijkt op wat er om hem heen gebeurde in het door oorlog verscheurde Beiroet.