10 Duitse Reuzen Van Klassieke Muziek

Van de drie B's van Bach, Beethoven en Brahms, naar de epische opera's van Wagner, heeft Duitsland een schat aan componisten geboden die de loop van de westerse muziek hebben gedefinieerd. Deze Duitse meesters bezetten nog steeds een verheven plaats in de canon van klassieke muziek, en blijven over de hele wereld wijd gevierd.

Georg Philipp Telemann (1681-1767)

Het enorme oeuvre van Telemann is waarschijnlijk een van de grootste in musical geschiedenis (meer dan 3000 stukjes) en het pure niveau van zijn creativiteit heeft lastige vragen voor muziekwetenschappers en -artiesten gesteld. Beschouwd als een van de belangrijkste Duitse componisten van de barok, is zijn nalatenschap helaas niet bestand tegen de groeiende populariteit van Bach. Zijn muziek speelde echter een voortrekkersrol bij muzikale innovatie, waaronder een van de makers worden van de nieuwe Duitse stijl die samengevoegde continentale invloeden met zich meebracht. Bovendien fungeert zijn muziek als een belangrijke schakel tussen het laatbarokke en klassieke tijdperk. Bovendien waren zijn uitgeefactiviteiten even belangrijk in de loop van de westerse kunstmuziek, omdat zijn innovaties van componistenrechten het precedent scheppen dat muziek het intellectuele eigendom van de componist was.

Johann Sebastian Bach (1685-1750)

Gevierd vanwege hun intellectuele diepgang, technische vaardigheid en artistieke schoonheid worden de werken van Bach nog steeds wereldwijd in concertzalen uitgevoerd. Bach ontwikkelde veel Germaanse stijlen door zijn genie in contrapunt, vervorming van het gelijkzwevende temperament, harmonische en motivische controle, en de invloed van ritmes, vormen en texturen uit andere Europese landen zoals Italië en Frankrijk. Zijn beroemdste werken zijn The Brandenburg Concertos , Mass in B Minor , The Well-Tempered Clavier en zijn veelvoud aan koralen en orgelwerken. Bach schreef in bijna elk genre van de tijd en opende ieder nieuwe dimensies van creativiteit en technische innovatie: een tijdloos genie.

Christoph Willibald Gluck (1714-1787)

Opera componist van de vroege klassieke periode, schreef Gluck een reeks radicale werken in de jaren 1760, waaronder Orfeo ed Euridice en Alceste , die de vorm van opera bevrijdden waar academici jarenlang campagne voor hadden gevoerd. De innovaties van Gluck omvatten meer aandacht voor de muziek dan de bekendheid van de zanger en afwijzing van fragmentatie van verhaal en actie resulterend in een meer lucide vertelling, die uiteindelijk de muzikale drama's van Richard Wagner beïnvloedde. Gluck ontwierp een amalgaam van Franse en Italiaanse opera, schreef acht opera's voor de Parijse podia. Iphigénie en Tauride wordt over het algemeen beschouwd als zijn beste werk van dit tijdperk.

Felix Mendelssohn (1809-1847)

Een begaafde beeldend kunstenaar, expert in literatuur en filosofie, Mendelssohn was in wezen een puur Renaissance-man. Hoewel Mendelssohn's naam zelden voorkomt bij de bespreking van de muzikale avant-garde, kan zijn belang niet worden verwaarloosd. Met superieure formele verfijning toont de muziek van Mendelssohn een overvloed aan energie, vrolijkheid, theatraliteit en uitvindingen. Dit wordt geïllustreerd in zijn meest beroemde werken: A Midsummer's Night Dream en Symphonies No 3 en 4 . Hoewel de exultante aard van Mendelssohns werk vaak verkeerd wordt begrepen vanwege een gebrek aan emotionele diepgang, moet men alleen naar zijn religieuze composities als Paulus en Elijah kijken om het diep ingewikkelde spiritualisme van zijn persoonlijkheid en muziek.

Ludwig van Beethoven (1770-1827)

Ongetwijfeld de belangrijkste pionier in de westerse kunstmuziek, Beethoven was cruciaal in de overgang tussen classicisme en romantiek. De meeste geleerden verdelen het oeuvre van Beethoven in drie perioden: vroeg, midden en laat. De vroege periode werd gedomineerd door de invloed van zijn voorgangers Mozart en Haydn (Symfonieën 1 en 2); de middelste periode wordt gekenmerkt door zijn dreigende doofheid en bevat epische werken die thematisch heroïek en strijd vertegenwoordigen (Symphonies No 3-8 ); de Late periode wordt vertegenwoordigd door de intellectuele diepte, innovaties en intense persoonlijke expressie van de compositie ( Symfonie nr. 9 ). De kwaliteit van de muziek van Beethoven zit echter in de vereniging van onzekerheid en schoonheid, diepgaande emotionaliteit en nauwkeurig intellectualisme in een overvloed aan klassieke vormen; een prestatie die nooit mag worden overschaduwd.

Schumann wordt beschouwd als een van de grootste componisten van het Romantische tijdperk en schreef tot 1840 uitsluitend pianocomposities, toen hij later componeerde voor piano en orkest. Enkele van zijn bekendste werken zijn

Blumenstück , Kinderszenen , Album für die Jugend en vele sonates. Ondanks zijn goedkeuring van traditionelere compositietechnieken na zijn huwelijk ontving Schumann nog steeds grote lovende kritieken. Na het nalaten van een erfenis van composities in alle vormen van de dag, zijn de ideologieën en muzikale taal van Schumann wijd bestudeerd. Schumann leed aan een ernstige depressie en probeerde de laatste twee jaar van zijn leven zelfmoord te plegen. Hij was op zijn eigen verzoek beperkt tot een psychiatrisch instituut waar hij uiteindelijk stierf. Richard Wagner (1813-1883)

Wagner, vooral bekend om zijn opera's of muziekdrama's, vertegenwoordigt de belichaming van het Duitse overschot in het romantische tijdperk. Rijke harmonieën en orkestraties, complexe texturen, de idealen van leidmotieven zijn allemaal belangrijke kenmerken in het Wagner-oeuvre. Als radicale vernieuwer promoveerde Wagner door zijn extreme gebruik van chromatiek, dat zeer invloedrijk werd in de ontwikkeling van Europese klassieke muziek. Zijn opera

Tristan und Isolde wordt beschouwd als het eerste voorbeeld van moderne muziek, met de epische vier operacyclus Der Ring des Nibelungen die zijn meest gevierde werk is. Wagners prestaties op muzikaal gebied worden echter soms overschaduwd door zijn antagonistische persoonlijkheid en controversiële politieke opvattingen: met name zijn antisemitische essays die hem ertoe brengen om berucht Hitler's favoriete componist te worden. Johannes Brahms (1833-1897)

Vaak gecategoriseerd als een van de drie B's met Beethoven en Bach, heeft Brahms zijn reputatie en nalatenschap gerechtvaardigd als een van de grootste componisten aller tijden. Vaak beschouwd als een traditionalist en een vernieuwer, is Brahms 'muziek stevig geworteld in de structuren en technieken van de meesters van de barok en klassieke muziek. Als een goeroe van contrapunt, trachtte Brahms de zuiver Germaanse tradities te handhaven en hen verder te brengen in het romantische idioom. Muziekcritici geloofden destijds dat zijn werk te academisch en theoretisch was, maar zijn perfectionisme en ijver in relatie tot compositie heeft componisten beïnvloed, variërend van Arnold Schönberg tot Edward Elgar. Als ware volgeling van het beoefenen van absolute muziek, is Brahms vooral bekend om zijn symfonische werk, met name

Symfonie nr. 1 , die naar verluidt gedurende 21 jaar Brahms voltooide. Richard Strauss (1864-1949) )

Richard Strauss was een leidende figuur samen met Gustav Mahler, in het laatromantische tijdperk dat de overgang naar het modernisme op gang bracht. Strauss vertegenwoordigde de late bloei van Wagneriaanse romantiek, met verhoogde kakofonie, harmonische verstoringen en orkestrale vooruitgang. Bekendst voor zijn opera's zoals de ietwat dissonante

Salome en Der Rosenkavalier ; en zijn toongedichten zoals Ook Sprach Zarathustra die voorkomen in Stanley Kubricks prachtige 2001: A Space Odyssey . Strauss ontwikkelde de idealen van dissonantie in zijn opera Elektra, die het beruchte Elektra-akkoord kenmerkt. Kurt Weill (1900-1950)

Actief uit de jaren 1920, Weill was een pionier in de muziekwereld en wordt het meest gevierd voor zijn werken met Bertolt Brecht. De meest illustere synthese van hun vruchtbare samenwerkingen was de muzikale uiteenzetting van de ideeën van Marx,

The Threepenny Opera . Naast zijn samenwerking met Brecht schreef Weill mee aan Maxwell Anderson, Ira Gershwin, Oscar Hammerstein en schreef hij een filmscore voor Fritz Lang. Hoewel sommigen vinden dat zijn Amerikaanse werk inferieur is, speelde Weill een cruciale rol in de progressie van de Amerikaanse musical. Als actieve socialist schreef Weil muziek met politieke doelstellingen. Zijn werken zijn gedekt door artiesten als Louis Armstrong, PJ Harvey en Tom Waits.