Tradities Alleen Belgen Kunnen Begrijpen

Als het gaat om feesten, is het niet te ontkennen dat België in een paar rare dingen. Als een sukkel voor het handhaven van oude tradities, hoe vreemd ze ook mogen lijken, het kleine land heeft deze acht unieke gebruiken in leven gehouden.

Gemaskerde, oranje-vouwende figuren bij Carnival de Binche

In plaats van drijvers te verwijderen of tonnen kralen te gooien op Mardi Gras viert het kleine Waalse stadje Binche bizarre figuren in kleurrijke outfits met wasmaskers en bundels wilgentakken. Folkloristisch als het maar kan, de traditie bestaat al sinds de 14e eeuw. Niemand weet waar de vreemde wezens genaamd 'Gilles' vandaan komen - of waarom ze er op staan ​​de menigte met sinaasappels te bekogelen - maar wat entertainment en identiteitsopbouw betreft (de hele stad werkt samen om een ​​show te geven), dit is een voor de boeken.

Binche's 'Gilles' | © hedhoodphoto / Flickr

Sinterklaas, een tweede kerstman

Belgische en Nederlandse kinderen tellen hun gelukkige sterren voor het ontvangen van Sinterklaas of Sinterklaas en zijn partij cadeautjes die elk jaar voor Kerstmis binnenkomt. Een soort tweede kerstman, de goede oude man en zijn helper Black Pete bezoeken elk huis, in een enkele nacht, waar kinderen het hele jaar door goed zijn geweest. Op de ochtend van 6 december worden kinderen wakker met cadeaus die ze vaak hebben gevraagd in een brief aan 'De Sint'. Hoewel er enige controverse is ontstaan ​​rond de figuur van Black Pete (wiens gezicht zwart is van al het roet in de schoorstenen dat hij naar beneden schuift om cadeautjes te bezorgen) in de laatste paar jaar, blijft Sinterklaas een geliefde Belgische traditie.

Sinterklaas en Zwarte Piet | © Michell Zappa / WikiCommons

Liederen en snoepjes op oudejaarsdag

Hoewel het voor de meeste allochtonen moeilijk is om hun hoofd rond te wikkelen, Vlaamse kinderen in de regio's van de Kempen en het Hageland (en een paar kleine regio's in Nederland) op oudjaarsdag zelfs trick-or-treating. Er zijn geen geesten of vampieren bij betrokken, zoals bij Amerikaanse Halloween, maar suikergoedgevers worden wel behandeld voor korte liedjes en wensen hen een gelukkig nieuwjaar. Een van de leukere (en rijmende) nummers is een varken met vier poten en een staart, zijn charme helaas verloren in vertaling. De meeste kinderen houden het tot de middag vol en passeren af ​​en toe wat van de zoete lekkernijen en warmen ze op met warme chocolademelk.

Viswijn op het Krakelingenfestival

Geraardsbergen (of Grammont), bekend om zijn stevige ' mattentaart 'gebakjes, heeft ook de aandacht getrokken voor zijn oude Krakelingenfestival en het daaropvolgende vuur van Tonnekes. Erkend door UNESCO als immaterieel werelderfgoed sinds 2010, vieren het folkloristische brood en vuurfeesten het einde van de winter door 10.000 'krakelingen' of 'mastellen' (donutvormige gebakjes) in de massa te gooien vanaf de heuvel van Oudenberg en een enorme vuur op de top. Voordat de decaan, de burgemeester en de leden van de gemeenteraad mensen gaan douchen met deze deegachtige lekkernijen, moeten ze wel deelnemen aan een eeuwenoud ritueel: rode wijn drinken uit een zilveren 16e-eeuwse beker en de vis inslikken erin zwemmen. Dierenrechtenactivisten hebben tevergeefs geprobeerd om over te schakelen op vissen gemaakt van marsepein, maar tot nu toe zijn de machten van de stad niet ontroerend: ze hebben gezworen de glibberige traditie zo lang mogelijk te handhaven.

Krakelingen uit Geraardsbergen | © Jan Coppens / Wikimedia Commons

Een gigantische omelet en gekakel-mascottes

De ene in Abbeville, Louisiana is misschien welbekendder, maar het Waalse dorp Malmédy is net zo trots op zijn Giant Omelet-festival. Elk jaar in augustus trekken de leden van de omeletbroederschap van de stad don torense chef-kokshoeden, breken 10.000 eieren en beginnen hun trots en vreugde te bakken in een koekenpan met een diameter van vier meter. Een marcherende band en kakelende mascottes van kippen vermaken de mensen terwijl ze toekijken hoe de koks zich roeren met hun gigantische houten lepels en wachten tot er een omeletstuk langskomt.

Zwervende reuzen in de Ducasse van Ath

Het sluimerende Waalse stadje Ath verandert elk jaar in het vierde weekend van augustus in een echte 'stad van reuzen'. Eeuwenlang hebben Goliath en zijn jongharige bruid, de langharige Samson, het mythische paard Bayard en andere oversized poppen het overnemen, duizenden folklore-liefhebbers getrokken als ze trouwen, in bijbelse vechtpartijen komen en in het algemeen rondwandelen alsof ze de eigenaar zijn van de plek.

De heer en mevrouw Goliath | © Daniel Leclercq / WikiCommons

De drakenstaart vangen in de Ducasse van Bergen

'La Doudou' is wat de inwoners van Mons liefdevol hun beroemdste festival noemen. Het viert nog steeds die tijd in de 14e eeuw, toen een wanhopige optocht van de overblijfselen van wonderdoener St. Waudru op magische wijze werkte om de pest weg te werken. Tot op de dag van vandaag is de relikwie rondgedoold in de Cart d'Or, een sierlijke, door paarden getrokken buggy, op Trinity Sunday, en de menigte moet erin springen en de dieren helpen het vergulde ding op te halen een ernstige helling; als het niet lukt, zegt de legende dat de stad verschrikkelijke gevolgen kan hebben. Eenmaal op het hoofdplein kan de 'Lumeçon' beginnen. Tijdens dit felle gevecht tussen St. George en zijn paard versus een grote mandenrasp, springen leden van het publiek naar voren om een ​​van de paardenharen vast te pakken die aan de staart van het wezen zijn bevestigd. De strijd is een onstuimige aangelegenheid, en deelnemende publieksleden opereren vaak op een beetje vloeibare moed.

De rieten draak van Mons wordt naar de strijd gedragen | © David Taquin / Flickr

De meyboom-vendetta tussen Brussel en Leuven

Elke 9 augustus moet er een 'boom van vreugde' of 'meyboom' geplant worden in Brussel voordat de klok om 17.00 uur toeslaat. Zo niet, dan zou het een overgave zijn aan de Leuvenaars, een schande die te groot is om te dragen - althans volgens de Brusselaars . Het ritueel van de meiboom strekt zich uit tot aan het begin van de 13e eeuw, toen de Brusselaars beweerden dat ze een bruiloft vierden tijdens een aanval van de Leuvenaars en een mooie jonge beuk vierden om te vieren . De Leuvenaars, anderzijds, herinneren zich heel acuut dat ze in 1974 de ware meiboom van Brussel stalen, dus dat jaar was het nooit tegen 17.00 uur. Ook zij planten sindsdien hun 'enige echte meid' met een groot volksfeest.