Een Beknopte Geschiedenis Van Grunge: The Seattle Sound
Het begon allemaal met de Melvins. De groep, die in 1983 in de staat Washington optrad, bracht, evenals generatiegenoten, hun tijd door met luisteren naar KISS, Black Sabbath, Led Zeppelin en AC / DC. De stad Seattle was in die tijd gewoon zijn hippie-imago kwijt, terwijl hij vasthield aan de hippiewaarden van tegencultuur en non-conformiteit. Met een geluid dat sterk beïnvloed werd door de bands waar ze van hielden, waren de Melvins de eerste stap in het mixen van metal en punk. In 1984 vormden Green River en Soundgarden, gevolgd door de Screaming Trees in 1985. Het jaar 1986 bracht de oprichting van Sub Pop Records en zagen de eerste release van Deep Records, de platenmaatschappij C / Z Records uit Seattle. Deze compilatie, gecrediteerd als de eerste verdeling van grunge, omvatte de Melvins, Green River, Soundgarden, Malfunkshun, Skin Yard en The U-Men. Het volgende jaar zag de vorming van Alice in Chains.
Soundgarden 2010 | © swimfinfan / Flickr
Tussen 1988 en 1990 heeft de hechte groep Seattle-bands veel ledenhandel en bandtransformatie doorgemaakt. Green River splitste zich in twee groepen: de leden die 'ondergronds' wilden blijven, vormden Mudhoney, terwijl degenen die beroemde rocksterren wilden worden, Mother Love Bone vormden (de leadzanger uit Malfunkshun, Andrew Wood). Vertegenwoordigen van een andere verschuiving in die waarden van non-conformiteit, Soundgarden ondertekend in 1988 met een regulier label, A & M Records, tot ontsteltenis van veel van hun fans.
Aan het begin van het nieuwe decennium, werd Mother Love Bone ingesteld om te worden de rocksterren die ze wilden zijn toen Wood onverwacht stierf aan een overdosis heroïne. Wood's kamergenoot, Chris Cornell van Soundgarden, schreef een eerbetoon aan zijn overleden vriend. Een paar nummers die met de overlevende Mother Love Bone-leden werden gespeeld, veranderden in een heel album,
Temple of the Dog . Toen Cornell besloot dat een van de nummers beter zou zijn als duet, nodigde hij een back-upvocalist, Eddie Vedder, uit om met hem mee te zingen voor 'Hongerstaking'. In hetzelfde jaar vervoegde Eddie Vedder de overgebleven leden van Mother Love Bone bij het creëren van een nieuwe band, eerst genaamd Mookie Blaylock, en uiteindelijk omgedoopt tot Pearl Jam. Toch moest Nirvana in 1990 nog een full-time drummer vinden. Uiteindelijk maakten ze kennis met Dave Grohl die hun vrienden, de Melvins, doorlopend omcirkelde. En zo werden alle nietje-grungebands van de jaren '90 mogelijk gemaakt en groeiden door immense samenwerking en doorzettingsvermogen. Voordat één van deze bands Seattle verliet, zouden ze zichzelf beschrijven op zelfspotplichtige manieren, meestal als grappen, hun bands vuil, uitschot, en - je raadt het al - grunge. In 1991, toen Nirvana de eerste plaats bereikte in de hitlijsten van de Billboard's Alternative Songs, met Pearl Jam er vlak achteraan volgend, veranderde 'grunge' van een grap in een echte descriptor van het subgenre van de rockmuziek, gekenmerkt door gitaarverstoring, feedback en oprechte, gekwelde songteksten . Datzelfde jaar sloten Mudhoney en de Screaming Trees Indie-succes af. Soundgarden haalde tot 1994 het commerciële succes van Nirvana en Pearl Jam niet in.
Pearl Jam 2007 | © - EMR - / Flickr
Toen deze bands een behoefte aan marketing ontwikkelden, veranderde "grunge" van descriptor in ultieme promotor, vooral in mode. De industrie, van Macy's tot Marc Jacobs, dook in de stijl van deze bands en hun Seattle-publiek, namelijk flanellenhemden, gevechtslaarzen, wollen skimutsen en ongewassen haar.
Terwijl de muzen voor deze modeverklaringen te arm waren en koud om iets anders te kopen, en te lui om hun haar te wassen, ze hebben nog steeds stijl geïnspireerd voor de rijken, warm en gemotiveerd. De gevechtslaarzen die praktisch waren voor tractie in de regen van Seattle begonnen de loopbruggen te raken. Voor het eerst, in plaats van van boetieks naar de afdeling van vorig seizoen naar Goodwill te gaan, inspireerden kleding die was gekocht van Goodwill, wat er in de winkels werd gebracht. Punks waren anti-mode: hun outfits maakten er een statement tegen. Grunge was mode-onverschillig: ze maakten helemaal geen verklaring. En toch werd grunge een modeverklaring op zichzelf.
Omdat het concept van grunge in toenemende mate in de mainstream werd gebruikt, werd het in toenemende mate afgewezen in het nog steeds anti-conformistische Seattle. Grunge werd een algemene term voor Noordwest-bands uit de jaren '80 en '90, zelfs als ze totaal verschillende stijlen en geluiden hadden, waardoor het label van het genre onnauwkeurig en enigszins belachelijk werd. <> Maar vandaag is de term teruggevorderd. Seattleites hebben nog steeds dezelfde waarden die de grunge-beweging begonnen en hebben geleerd de subgenre-titel te omarmen die ze op veel verschillende manieren op de kaart heeft gezet.
