De 15 Meest Invloedrijke Politieke Cartoons Aller Tijden

In 2005 contracteerde het Deense dagblad Jyllands-Posten een aantal cartoonisten om, in de woorden van toenmalig cultuurredacteur Flemming Rose, de islamitische profeet Mohammed af te beelden zoals ze hem zagen, resulterend in een reeks beelden die varieerden van schijnbaar onschuldig tot veel provocerender. De cartoons wekten protesten en rellen wereldwijd met veel Midden-Oosterse staten die Deense producten boycotten, hoewel Rose zijn positie verdedigde door de lange traditie van satire van Denemarken aan te halen en te verklaren: 'Wij integreren u in de Deense traditie van satire omdat u deel uitmaakt van onze samenleving, geen vreemden. De cartoons zijn inclusief, in plaats van met uitzondering van, moslims. '

Jyllands-Posten Muhammad Cartoons

The Plumb-pudding in Danger

Geprezen door de Britse cartoonist en schrijver Martin Rowson als' de grootste politieke cartoon ooit, 'James Gillray's

The Plumb-pudding in Danger is typerend voor de bijtende satire van de caricaturist in het Georgische tijdperk. De cartoon werd in 1805 getekend en toont de Franse keizer Napoleon Bonaparte en de Britse premier William Pitt die gulzig een pruimpudding maken in de vorm van de wereld in een grappige metafoor voor de strijd van de leiders voor geopolitieke macht. Het is op grote schaal gepastiket door latere kunstenaars waaronder Guardian cartoonist Steve Bell. The Plumb-pudding van James Gillray in gevaar, 1805 | © Eubuildes / Wikicommons

David Low's Rendezvous

In New Zealand geboren cartoonist David Low's

Rendezvous begroeten Hitler en Stalin elkaar na hun gezamenlijke invasie in Polen met de woorden 'Het uitschot van de aarde, geloof ik? ' en 'De bloedige moordenaar van de arbeiders, neem ik aan?'. Een cynische kritiek op het nazi-Sovjetpact van 1939, de cartoon woedend op Hitler, waarop Low antwoordde: 'Geen enkele dictator is gehinderd of zelfs ontstemd door tekenfilms waarin zijn vreselijke persoon door bloed en modder stalkt ... Wat hij niet wil omzeilen is het idee dat hij een ezel is, wat echt schadelijk is. ' Philip Zec's Do not Lose It Again

Gepubliceerd op VE Day in de Britse krant

The Daily Mirror , Philip Zec's cartoon uit 1945 is een visuele oproep tot vrede, met een uitgeputte, gewonde soldaat die een laurier aanbiedt met de titel 'Hier ben je - verlies het niet nog een keer!'. Ondanks dat hij Labour-politicus Herbert Morrison drie jaar eerder boos had gemaakt met een eerdere cartoon die hij noemde als 'Goebbels waardig', was Zec's Do not Lose It Again genoeg om de politicus ertoe te brengen excuses aan te bieden aan de cartoonist en toestemming vragen om de cartoon opnieuw te publiceren als onderdeel van de algemene verkiezingscampagne van de Labourpartij in 1945. Thomas Nast's Boss Tweed en de Tammany-ring

Vaak geprezen als 'de vader van de Amerikaanse cartoon' is Thomas Nast vooral bekend om zijn werken satiriseren politicus William Magear 'Boss' Tweed en Tammany Hall, de democratische politieke machine die vaak wordt beschuldigd van nepotisme dat Tweed leidde. Door de corruptie en vriendjespolitiek van de zogenaamde Tammany-ring onder de aandacht te brengen, krijgt Nast de invloed van de negatieve publieke perceptie van de organisatie, met aanzienlijke steun verloren bij de verkiezingen van 1872 in de VS.

Thomas Nast, Boss Tweed en de Tammany-ring, 1870s | © SreeBot / WikiCommons

Eindelijk een perfecte soldaat van Robert Minor

Gepubliceerd in het radicale, linkse tijdschrift

The Masses in 1916, Robert Minor's At a Last a Perfect Soldier toont een opgetogen medische keuringsarts die een kolossale, onthoofde rekruut voorzit - een ideale strijder voor zijn spieren en een gebrek aan een brein. De cartoon, onder andere controversiële karikaturen van mede-tekenaars zoals Art Young en HJ Glintenkamp, ​​bracht het Amerikaanse postkantoor ertoe om te stoppen met het leveren van het tijdschrift, daarbij verwijzend naar een schending van de spionagewet, resulterend in een juridische strijd en de uiteindelijke sluiting van de publicatie. Robert Minor, At A A Perfect Solider, The Masses 1916 | © Nirvana2013 / WikiCommons

Barry Blitt's The Politics of Fear

De Canadese cartoonist Barry Blitt's 2008 cover voor

The New Yorker - getiteld The Politics of Fear en toont vervolgens presidentskandidaat Barack Obama in volledige islamitische kleding vergezeld door zijn vrouw Michelle in militaire uitrusting - veroorzaakte zo'n verontwaardiging dat duizenden lezers klaagden terwijl Obama's woordvoerder Bill Burton het als 'smaakloos en aanstootgevend' aanvoerde. David Remnick, redacteur van The New Yorker , verdedigde Blitt en zei: 'Het is een feit, het is niet een satire over Obama - het is een satire over de verstoringen en misvattingen en vooroordelen over Obama. Ginarth van William Hogarth

Achttiende-eeuwse kunstenaar William Hogarth's

Gin Lane toont een nachtmerrieachtige scène van Londenaren die gek zijn van hun lusten van het drinken van gin - op de voorgrond , een gin-verslaafde moeder laat haar kind tot de dood vallen, terwijl een dronken ballad-verkoper ironisch genoeg flyers verkoopt met de titel 'The Downfall of Mrs. Gin.' Gepubliceerd ter ondersteuning van de Gin-wet van Groot-Brittannië uit 1751 - die de consumptie van sterke drank wilde beperken - Gin Lane ging vergezeld van een tweede illustratie, Beer Street , die gelukkig gelukkige, gezonde afbeeldt mensen die verantwoord genieten van het veel minder bedwelmende brouwsel. Hogarth, Gin Lane, 374 x 318 mm, British Museum, 1751 | © Yomangani / WikiCommons

Honoré Daumier's Gargantua

Gargantua

- gemaakt door de Franse karikaturist Honoré Daumier, een felle tegenstander van koning Lodewijk Philippe in 1831 - schilderde de vorstelijkheid af als een geldverslindende incarnatie van de 16e-eeuwse schrijver François De titulaire reus van Rabelais. Veroordeeld als 'opwindende haat voor en minachting van de regering van de koning, en voor het beledigen van de persoon van de koning', werden de uitgevers van La Caricature - de satirische publicatie waar het beeld voor bedoeld was - meerdere keren vervolgd terwijl Daumier gevangen werd gezet gedurende zes maanden in Parijs Sainte - Pélagie gevangenis . Honoré Daumier, Gargantua, 1831 | © Herve1729 / WikiCommons

William Hone en George Cruickshank's The Political House That Jack Built

Gepubliceerd in de nasleep van het 1861-bloedbad van Peterloo - tijdens welke honderden demonstranten die zich verzamelden om parlementaire hervormingen te eisen gewond raakten en nog eens 15 werden gedood toen cavaleristen beschuldigden de scène -

Het politieke huis dat Jack gebouwd , gepubliceerd door satiricus William Hone en geïllustreerd door George Cruickshank, was een radicale traktaat die het autoritarisme van de Britse regering afkeurde. Een extreem populaire publicatie op basis van het gelijknamige kinderliedje, Het huis dat Jack gebouwd verkocht naar schatting 100.000 exemplaren tussen 1819 en 1820. William Hone & George Cruickshank, The Political House That Jack Built, 1819 | © Fæ / WikiCommons

Karikaturen van Mohammed van Charlie Hebdo

Niets is misschien zo prominent in de wereld van hedendaagse politieke cartoons als de tragische, dodelijke schietpartij van 12 personeelsleden van het Franse satirische tijdschrift,

Charlie Hebdo , begin 2015. Bekend om zijn karikaturen van Mohammed, had het tijdschrift een aantal covers gepubliceerd die de profeet satiriseren, waaronder een provocerend beeld dat homoseksualiteit insinueert met de titel 'Liefde: sterker dan haat'. Voorafgaand aan de schietpartij in 2015 waren de Charlie Hebdo kantoren vier jaar eerder het doelwit geweest van een vuurbom. Robert Grossman's Babe Lincoln

Na de publicatie van de Amerikaanse schrijver en psycholoog C.A. Tripp's boek uit 2005

The Intimate World of Abraham Lincoln - waarin hij suggereerde dat de president mogelijk homoseksueel was - cartoonist Robert Grossman werd gevraagd zijn controversiële tekenfilm Babe Lincoln te tekenen, waarbij hij hem in een bustier, bloeiers en hoge hakken. Brieven van verontwaardiging gegoten in The Nation , die de cartoon publiceerde, met lezers verbolgen over de homofobe aard van het beeld en stereotypering van homoseksuele mannen. Grossman gaf later een verontschuldiging uit waarin hij zei: 'in het verarmde mentale landschap van een cartoonist is dit wat doorgaat voor ware inspiratie.' Louis Raemaekers 'Anti-Duitse Cartoons

Misschien wel de meest invloedrijke cartoonist van het tijdperk van de Eerste Wereldoorlog, de anti-Duitse tekeningen van de Nederlander Louis Raemaekers hadden zo'n impact dat de Duitse regering probeerde om Nederland ertoe te brengen de kunstenaar voor de rechter te slepen 'Nederlandse neutraliteit in gevaar brengen'. Hoewel Raemaekers nooit werd vervolgd voor zijn cartoons, doken er geruchten op dat Duitsland een premie van 12.000 gulden voor de kunstenaar had ingesteld, dood of levend, en hij zou uiteindelijk naar Londen vluchten. Onder zijn controversiële cartoons is

Naar uw gezondheid, beschaving! - een kritiek van moderne oorlogsvoering waarin de dood toost de mensheid met een bokaal van bloed. Louis Raemaekers, voor uw gezondheid, beschaving !, 1916 | © Delirium / WikiCommons

Benjamin Franklin's Join or Die

Amerikaanse auteur, drukker en binnenkort president Benjamin Franklin's stripverhaal

Join or Die , voor het eerst gepubliceerd in The Pennsylvania Gazette in 1754 benadrukte hij het belang van de toenmalige onsamenhangende koloniën van het land die zich verenigden tegen de dreiging van Franse expansie en indianen. Vaak wordt het aangehaald als de allereerste politieke cartoon van de VS, het beeld was extreem populair en werd op grote schaal herdrukt in de koloniën, werd een symbool van koloniale eenheid en vrijheid en werd later opnieuw gebruikt tijdens de Amerikaanse Revolutionaire Oorlog om solidariteit tegen de Britten te bevorderen. Benjamin Franklin, Join or Die, The Pennsylvania Gazette, 1754 | © Adam Cuerden / WikiCommons

Herblock's Here Here Comes Now

Herbert Lawrence Block, geboren in 1909, beter bekend onder zijn pseudoniem Herblock, stond bekend om zijn vernietigende illustraties die de Amerikaanse politiek bekritiseren. Tot zijn meest beroemde afbeeldingen behoren diegenen die Richard Nixon satiriseren, waarvan er één -

Here He Comes Now gepubliceerd in de Washington Post in 1954 - toont Nixon en vervolgens aan het begin van zijn politieke carrière , kruipend uit het riool. Het heeft blijkbaar de toenmalige toekomstige president ertoe gebracht zijn abonnement op de krant te schrappen.