Een Korte Geschiedenis Van De Bescheiden Indiase Augurk

Van het selecteren van de juiste grondstoffen tot het zorgvuldig bereiden van de ingrediënten, van het verzamelen van de augurken om kruiden toe te voegen en dan te wachten tot de augurk eindelijk klaar is - een blijvende herinnering aan kindervakanties is die van het helpen van onze grootmoeders om āchār te maken. Die grote keramische potten die tot de rand gevuld zijn met verse augurken zitten onder de zon op terrassen roepen herinneringen op aan zorgeloze vakanties. Geen maaltijd is compleet zonder een lepel vol zoete, zure, pittige en overheerlijke Indiase augurken. Hier is een overzicht van de geschiedenis.

© Saileshpat / WikiCommons

Bekend onder verschillende namen in het hele land - Uppinakaayi in Kannada, Pachadi in Telgu, Urukai in Tamil, Uppillittuthu in Malayalam, Loncha in Marathi, Athanu in Gujarati en Āchār in Hindi - augurkmaken, als een traditie, gaat duizenden jaren terug. Volgens de tijdlijn van de Pickle History van de New Yorkse voedselmusea, werden komkommers die oorspronkelijk in India waren voor het eerst gebeitst in BCE 2030 in de Tigris-vallei.

© condesign / Pixbay

Het woord 'augurk' komt van het Nederlandse woord pekel, wat pekel betekent. Maar hoe zit het met āchār ; waar kwam dat vandaan? Hoewel de oorsprong van het woord dubbelzinnig is, wordt het woord āchār algemeen beschouwd als van Perzische oorsprong. Āchār in het Perzisch wordt gedefinieerd als 'gepoederd of gezouten vlees, augurken of fruit, geconserveerd in zout, azijn, honing of siroop. '

© Tappancs / Pixbay

Volgens Hobson-Jobson: de definitieve woordenlijst van Brits India , het woord' āchār ' vindt een vermelding in CE 1563, in werken van Garcia da Orta, een Portugese arts, die een bewaring van cashewnoten beschrijft met zout, waarnaar hij verwijst als 'en dit noemen ze Āchār.'

© Ragu Kattinakere / WikiCommons

In zijn boek A Historical Dictionary of Indian Food merkt de laat-food-historicus KT Achaya op dat augurken vallen in de categorie van 'koken zonder vuur'; Veel augurken maken echter vandaag tijdens de bereiding gebruik van verwarming of vuur. Pickles in India hebben een rijke erfenis, wat duidelijk is wanneer de historicus verder toevoegt dat een 'Kannada-werk van CE 1594, de Lingapurana van Gurulinga Desika niet minder dan vijftig beschrijft soorten augurken '! Een andere latere vermelding is te vinden in de 17e-eeuwse Śivatattvaratnākara , een encyclopedie van de oude Indiase overlevering van Basavarāja, koning van Keladi. Pickles in India zijn van drie basistypen: die bewaard in azijn; die geconserveerd in zout; en die bewaard in olie. In India is olie een populair medium voor beitsen. Het proces van beitsen is een van de beste manieren om een ​​voedingsproduct te bewaren. Eenmaal geconserveerd heeft het gebeitste voedsel geen koeling nodig en dus reist het goed, waardoor het ideaal is voor lange afstanden.

© Jagisnowjughead / WikiCommons

Mango-augurken zijn verreweg de meest populaire Indiase augurken en er zijn honderden soorten mango-augurken in India. Er wordt gezegd dat bijna alles kan worden gebeitst - van groenten, fruit, bessen en kalebassen tot bladeren, scheuten en wortels, en zelfs kip, garnalen en vis. Usha R Prabakaran, een advocaat uit Chennai, heeft meer dan 1000 recepten in haar boek

Usha's Pickle Digest gecompileerd. Dit is een leuk feit: Wist u dat er een jaarlijkse viering van de augurk in New wordt gehouden? York City? De jaarlijkse Pickle Day-viering, een najaarsevenement, begon in het jaar 2001.