Get Out' Componist Michael Abels Details Waarom Samenwerken Met Jordan Peele Was A Dream
We kunnen doorgaan over hoe Het regiedebuut van Jordan Peele beeldt perfect racisme af in een suburbane setting en de problemen van de witte blik, hoe het zelfverzekerde klassieke fysieke angsten met een veel meer verraderlijk, dampig monster in evenwicht bracht (dat voor velen door een spiegel werd bekeken, hoewel niet noodzakelijkerwijs aanvoelt) . Hoe, in een oogwenk, de leden van het publiek tegelijkertijd het gevoel zouden hebben dat ze lachten en huilen, voelen intense woede en het verlangen in zichzelf ineen te storten (of misschien beter, de 'verzonken plek'). Hoe het uiteindelijk heeft bijgedragen tot een nieuwe kijk op systematisch racisme dat dagenlang met je vrienden moet worden overwogen en besproken, omdat je net een horrorfilm hebt gezien.
Het succes van de afgestudeerde Key & Peele is gelukt geprezen tot geen einde, van de sociaal gestoorde stoner tot De New Yorker- en het meest terechte - het is ook belangrijk om een factor te erkennen die zo vaak onbetiteld blijft: de score. Gegeven het feit dat een verdienstelijk scenario wordt geboden, is een doordacht muzikaal arrangement cruciaal voor het succes van een film, maar tenzij een headlining-naam als John Williams of Hans Zimmer aan het project is gekoppeld, of de film een regelrechte musical is, krijgen maar weinig componisten de knipoog verdienen.
Weinig mensen zouden de naam van Michael Abels waarschijnlijk herkennen buiten het orkestrale concertcircuit. De regisseur van de muziek voor New Roads School in Santa Monica, Californië, Abels werd ontdekt door Peele, dankzij zijn compositie "Urban Legends." Zoals Abels uitlegt, begint het concerto met zijn versie van een krabbelrecord voordat "de hel losbarst" "En dus besloot Peele" deze man sommige mensen in deze film kan terroriseren. "
Sprekend met Abels aan de telefoon, bespraken we hoe de componist" zwarte wortels "in de partituur verwerkte, waarom werken met Peele een droom was, en het stuk muziek in de film dat klinkt als "een echt slechte erectiestoornis-commercial."
Michael Abels | © The Krakower Group
Culture Trip: Get Out is complexer in zijn emoties en intenties dan de meeste films, waarbij hij voortdurend overschakelt van horror naar liefdesverhaal naar komedie, en zelfs sommige waar het grappig en angstaanjagend is bij dezelfde tijd. Wat voor effect had dit op de manier waarop je het componeerde? Michael Abels:
Het was heel specifiek dat ik meteen de komedie op die momenten zag, en er was zelfs een scène - het eerdere deel van het tuinfeest, niet wat ik het "vuistbui" -moment noem, maar het eerdere gedeelte waar alle gasten ongemakkelijke, ongepaste dingen voor hem zeggen - al de witte gasten, hoe dan ook. Ik dacht dat dat heel komisch was, dus de eerste keu die ik daarvoor schreef, was een soort vroeg barokconcert, een beetje zoals Vivaldi, omdat ik dacht dat het grappige, zomerse muziek was, en het geeft echt weer waar de karakters naar zouden luisteren feest. Maar Jordan zei nee, dit moet worden verteld vanuit het perspectief van het hoofdpersonage. Dit was echt slim, want het betekent dat we ons bewust zijn van de komische momenten in de film, maar dat ze voorkomen als ongemakkelijke momenten van de werkelijkheid. Er zijn twee soorten. Er is dat type op het tuinfeest waar wat ze zeggen grappig is, maar het is grappig op een manier waarbij je teleurgesteld bent in hoe hard ze het proberen en hoe slecht ze slagen. Op die momenten reageert de score helemaal niet, het wordt puur gespeeld vanuit [Chris Washington's, de leidende rol gespeeld door Daniel Kaluuya] perspectief, en dan is Chris ongemakkelijk, de muziek is ongemakkelijk. Maar dan is er de komedie van zijn vriend Rob, de TSA-agent - die het grappigste is ooit - en die scènes hebben helemaal geen muziek, en het is omdat die scènes de realiteitscheck vertegenwoordigen. Het is de komedie van de waarheid. Dus de score wordt gebruikt om de verstikkende en de onvermijdelijke en noodlottige wereld te creëren waarin Chris zich bevindt in het huis van Rose's ouders. Allison Williams als Rose Armitage en Daniel Kalyuua als Chris Washington | © Universal
CT: Het gaat echt om te laten zien hoeveel een moment in een film kan worden gecontroleerd door de aanwezigheid of het ontbreken van muziek.
MA:
De educatieve video die de coagulatieprocedure uitlegt en hoe hij een belangrijk onderdeel van dit grootse experiment. Er is een heel slecht, vreselijk stuk muziek dat ik heb geschreven voor die video, en dat is opzettelijk slecht omdat het verondersteld wordt deze zelfgemaakte video te zijn die de Armitage-familie heeft samengesteld om de gelukkige Negros te helpen die dit kleine experiment mogen meemaken. Vervolgens namen ze wat ik deed, wat al erg genoeg was, en deden het klinken alsof het uit een tv-show uit de jaren 1950 kwam.
CT: Peele verklaarde in een interview dat hij wilde dat je een score die deze "afwezigheid van hoop had, maar nog steeds zwarte wortels had", en dat hij wilde dat de stemmen degenen vertegenwoordigden die in de loop van de geschiedenis leden aan slavernij en andere raciale onrechtvaardigheden. Als je bedenkt dat Afrikaans-Amerikaanse muziek vaak hoopvol is, hoe benader je dan het evenwicht dat hij zocht?
MA: Hij is zo welsprekend in het vastleggen van wat de uitdagingen zijn en het naar beneden halen. Wat ik deed was dat ik zwarte stemmen gebruikte, maar ik gebruikte erg dissonante harmonieën die je bijvoorbeeld niet zou vinden in traditionele gospelmuziek. Je hoort de vocale kwaliteit die je gewend bent in die hoopvolle muziek, maar je hoort de harmonieën die je gewend bent te horen in een horrorfilm, en het is een duidelijk contrast. Een ding dat Jordan zei was dat vreemd klinkende songteksten zijn eng. Hij gaf me deze lijst met verschillende dingen waarvan hij dacht dat ze eng waren en daarop stonden buitenlandse liedjes waar je niet kunt begrijpen wat ze zeggen, en het is waar. Dus ik koos voor Swahili omdat het een Afrikaanse taal is en het een muzikale taal is, ook al is het misschien niet de taal die de meeste slaven spraken, maar ik had een beetje artistieke licentie nodig om het te laten werken. Catherine Keener als Missy Armitage | © Universal
CT: Kun je precies vertalen wat er in de hoofdtitel wordt gezegd, "Sikiliza Kwa Wahenga"? MA:
Het vertaalt als "broer" -dat ik "broer" in het Engels verliet omdat hoe rijk het is als zwarte mensen broer zeggen, wat dat betekent, er is gewoon geen vertaling van - ze zeggen "broer, kimbia", wat "rennen" betekent, en dan "luister naar de oudsten, ren weg, luister naar de waarheid, red jezelf. "CT: Was er een betekenis aan het hebben van deze waarschuwing van" weglopen "direct vanaf het begin van de film?
Dit was het eerste nummer dat ik schreef, en ik schreef het zelfs vóór de film werd opgenomen, gebaseerd op de eerste ontmoeting met Jordanië en het praten over de toon van het project. Hij liet me niets zien totdat hij een ruwe snee had, dus er was een paar maanden verstreken en toen zei hij op een gegeven moment dat hij "Sikiliza Kwa Wahenga" als het titelnummer ging gebruiken. Natuurlijk was ik opgewonden, maar toen moest ik een inheemse Swahili-spreker vinden om ervoor te zorgen dat de teksten echt zeiden wat ik dacht dat ze deden. Je wilt echt niet verkeerd doen. MA: Er is een stemming -percussie soort bowl geluid dat veel gebeurt in ... medium momenten van spanning, laten we het zo zeggen. Ik had geen selectievakje met Afrikaanse instrumenten of Afrikaanse invloeden of Afrikaans-Amerikaanse invloeden, maar het was belangrijk dat hoewel de score naar oudere suspense-films verwijst, het nog steeds lijkt alsof het vandaag gebeurt, en ik denk dat dat de Afrikaans-Amerikaanse is invloed op mij. CT: Er zijn veel bouwsnaren die in dissonante waanzin en grote trommelslagen voor de schrikpartijen vallen, maar je gebruikt ook vaak een harp, wat niet bepaald het meest voorkomende instrument is in een score - niet in het minst in een horrorfilm. Waarom heb je ervoor gekozen om zoveel harp op te nemen? MA: Wat de film zo goed doet, wel, het doet een heleboel dingen goed, het weet twee of drie genres beter te beheersen dan welke film dan ook. ' heb ik ooit gezien. Het is echt een spannende thriller; het is geen horrorfilm volgens mijn definitie. Volgens mijn definitie sterft iemand in de eerste rol, zeker in de eerste 20 minuten. Dat gebeurt niet in deze film. Er is een monster, maar het gaat langzaam aan onthullen wie dat monster is. In de klassieke suspense-film is de score veel meer een drama, en dus moeten de delen van de film die een thriller zijn, spelen als een thriller. Dus snaren zouden de natuurlijke keuze zijn om het die rijke, harmonische taal van een Hitchcockiaanse thriller te geven. En dan heeft de harp deze zeer delicate kwaliteit, meestal. Wat de score biedt, is heel subtiele kleuring, en er is echt geen instrument beter dan de harp om onopvallend die emotionele muzikale kwaliteit te kunnen geven. Lakeith Stanfield als Andrew Logan King en Daniel Kaluuya als Chris Washington | © Universal CT: De harp is altijd al een heel hypnotisch instrument geweest, en dat is absoluut een groot deel van de film. MA: Precies. Nadat we besloten hadden waar "Sikiliza Kwa Wahenga" naartoe zou gaan, was de hypnotisme de eerste scène die ik scoorde die eigenlijk puur onderstrepend was. Uiteraard is het van cruciaal belang voor alles wat er in de film gebeurt, en dus dacht ik dat als ik een sonische palet kon bedenken waar Jordan mee zou instemmen en goed zou keuren, dan zou ik niet alleen instrumentatie hebben, maar ook een aantal thema's die ik zou kunnen gebruiken voor de rest van de film. CT: Je hebt er al een beetje over gepraat, maar kun je beschrijven hoe het was om met Peele te werken? Hoe vaak heb je met hem gezeten, welke aanwijzingen gaf hij jou, enz. < MA: Ik moet zeggen, het was echt een droom omdat hij zo slim is en hij zo bescheiden is, en hij geniet van de samenwerking werkwijze. Je zet al die dingen bij elkaar en je kan het niet helpen, maar een goede ervaring hebben. Hij kan heel goed uitdrukken wat hij wil en hij schildert zeer kleurrijke woordafbeeldingen. Voor die educatieve video zei hij bijvoorbeeld: "de muziek moet klinken als een echt slechte erectiestoornis." Ik zei: "Ik beloof dat ik je go-to-man ben voor je vreselijke erectiestoornissen." CT: Ik denk dat de meeste mensen het erover eens zijn dat comedians dit vermogen hebben om de waarheid beter te leren kennen dan alleen maar iemand anders, en het is echt gaaf om te zien wanneer iemand die lang in de komische cirkel is ingebed, een nieuwe vorm krijgt, maar met dezelfde precisie. MA: Een van de dingen die indruk op me hebben gemaakt tijdens de eerste ontmoeting, was dat hij elke horror- of suspense-film heeft gezien die is gemaakt. Hij is nogal een liefhebber van het genre, en met de films die hij leuk vindt, is hij in staat om precies te prikkelen wat er aan hen werkt. Hoewel hij bekend staat als een komische acteur of een komische schrijver, vertegenwoordigt deze film een gereedschap dat hij in zijn palet had staan en dat hij zijn hele leven lang had gehad, en dit is de eerste kans die we hebben gehad om het te zien. Terwijl Abels 'is absoluut bereid om meer met film te werken, hij heeft onlangs' Liquify 'in première gebracht met de Quad City Symphony en schrijft momenteel een orkestwerk voor de West Point Band. Als je de hele dag sporadisch de absolute shit uit jezelf wilt laten schrikken, kun je de Get Out soundtrack kopen op iTunes.
